معرفی مهمترین استاندارد شبکه اتریوم ERC20

همه توکن‌‌هایی که تولید و معرفی می‌شوند باید روی بستر یک بلاک چین باشند، اما هزینه ساخت بلاک چین اختصاصی بسیار زیاد است. ERC20 در اصل یک استاندارد روی اتریوم است که می‌تواند امکان ساخت توکن‌های جدید بر بستر خودش را در اختیار

سازندگان و توسعه‌دهندگان ارزهای دیجیتال قرار دهد. در واقع آنها توکن‌های خود را روی ERC – 20 می‌سازند تا شبکه‌ای برای انتقال ارز داشته باشند.در فضای ارزهای رمزنگاری شده کلمات اختصاری زیادی وجود دارد که باعث سردرگمی افراد تازه کار می‌شود. اما بسیاری از مواقع این کلمات اختصاری گیج‌کننده فقط ترکیبی از حروف و اعداد هستند که به راحتی قابل درک هستند. اگر تازه با ارزهای دیجیتال و بخصوص ارز دیجیتال اتریوم (Ethereum) آشنا شده باشید، احتمالا واژه توکن ERC-20 به گوشتان خورده باشد. به زبان ساده می توان گفت توکن ERC20 ارز دیجیتال است که روی بلاک چین اتریوم ساخته می‌شود.

توکن‌ها (Token) نوعی از رمزارزها هستند که نشان دهنده یک دارایی یا استفاده خاص هستند و بلاکچین اختصاصی خود را دارند. اغلب از واژه ارز دیجیتال به جای توکن استفاده می‌کنند اما از لحاظ فنی این جایگذاری درست نیست. توکن‌‌ها قبل از اینکه در ارزهای دیجیتال استفاده شوند، در سیستم‌‌های کامپیوتری یک نوع مجوز رمزنگاری شده بودند. ERC مخفف عبارت های “Ethereum Request for Comment” بوده و عدد 20 هم نشان دهنده یک شناسه خاص برای پروتکل ERC میباشد. با افزایش تعداد برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) روی شبکه های مختلف، داشتن نظم و ثبات در بلاک چین اهمیت زیادی خواهد داشت؛ در غیر این صورت شبکه نمی‌تواند جوابگوی تمامی تراکنش‌ها با سرعت مناسب باشد.

استاندارد ERC20 پروتکلی متشکل از یکسری قوانین تعریف شده برای بهبود بلاک‌چین اتریوم است که توکن ها و پروژه هایی که با استفاده از قراردادهای هوشمند قصد اجرا و توکنیزه شدن روی این بلاک چین را دارند (همان توکن‌های ERC20)، باید از آنها پیروی کنند و پس از پیروی از این قوانین و ساخت توکن خود از طریق عرضه اولیه سکه (ICO) جذب سرمایه کنند. این قوانین مشخص می‌کنند که توکن‌ها روی شبکه اتریوم چگونه عمل کنند. پیروی از این قوانین برای افزایش ثبات و انسجام شبکه امری ضروری است.

در حال حاضر توسعه دهندگان روی شبکه اتریوم به عنوان اولین پلتفرم پوشش دهنده قراردادهای هوشمند بیش از ده هزار قرارداد توکن ERC20 ایجاد کرده‌اند. همچنین طبق مطالعه‌ای که توسط جستجوگر محبوب بلاک چین اتریوم “Etherscan” انجام شد، مشخص گردید که تا ماه می سال 2018 میلادی بیش از 83,000 توکن ERC20 در شبکه اتریوم ایجاد شده است.

توکن ERC20 چیست و چگونه کار می‌کند؟

با بررسی سایت CoinMarketCap جای هیچگونه تعجبی نیست که اتریوم این روزها به یکی از بازیگران اصلی دنیای بلاک چین تبدیل شده است. می‌شود با اطمینان گفت که دلیل اصلی این موفقیت قابلیت ویژۀ اتریوم یعنی قراردادهای هوشمند هستند. تنوع قراردادهای هوشمند در بستر اتریوم این امکان را برای هر توسعه دهنده یا شخص فراهم کرده است، تا بتواند توکن یا پروژه خود را روی بلاک چین اتریوم پیاده سازی کند و همانطور که گفته شد منظور از توکن ERC20 توکن هایی است که بر روی بلاک چین اتریوم ساخته می‌شوند.

ERC20 پروتکل ایجاد توکن است که روی شبکه اتریوم ساخته شده است و می‌تواند بستری برای ایجاد توکن‌های جدیدی باشد که از یک بلاکچین اختصاصی بهره نمی‌برند. در واقع، به جزء اینکه اتر (ETH) ارز‌ دیجیتال بومی شبکه اتریوم است، توکن ERC – 20 استاندارد‌های مهمی برای ساخت توکن‌های قابل تعویض بر بستر اتریوم دارد. استفاده از این استاندارد می‌تواند هزینه‌های تولید توکن‌های جدید را برای سازندگان کاهش دهد. علاوه بر این، استاندارد‌هایی دارد که همه توکن‌های ساخته شده بر بستر آن باید به این استانداردها پایبند باشند و در چهارچوب آنها رفتار کنند.ERC20 برای همه قراردادهای هوشمند در بلاکچین اتریوم مورد استفاده قرار می‌گیرد. این استاندارد در بعضی از جهات شباهت زیادی به بیت کوین، لایت کوین و دیگر ارزهای دیجیتال دارد.

تاریخچه ERC20

سال ۲۰۱۵ توسعه‌دهندگان اتریوم ERC20 را ایجاد کردند و دو سال زمان برد تا در نهایت کمیته اصلی، این استاندارد را به رسمیت بشناسد و بتواند کار خود را برای انتقال ارز آغاز کند. روش کار ERC-20 به این صورت است که یک نفر یا گروهی از توسعه‌دهندگان باید پیشنهاد خود را که در اصل جزئی از پروپوزال‌های بهبود شبکه اتریوم است (Ethereum Improvement Proposal) مطرح کنند و ساختار و استاندارد‌های آن را هم به صورت کامل شرح دهند. در نهایت کمیته EIP این پیشنهاد را بررسی کرده، استاندارد‌های آن را مطالعه می‌کند و اگر شرایط آن مناسب باشد، تأیید و اصلاح نهایی را ارائه خواهد کرد. بعد از این مرحله شبکه پیشنهادی گروه توسعه‌دهنده بر بستر ERC-20 ایجاد شده و رسما یک ERC خواهد بود.

همچنین قراردادهای هوشمند و سایر ویژگی‌های درون اتریوم موظف به انطباق با یکی از استانداردهای تأیید شده هستند.

توابع اصلی و اجباری استاندارد ERC20

یک توکن در صورتی توکن ERC20 به شمار می‌آید که از شش تابع اصلی زیر پیروی کند:

totalSupply : این تابع مشخص کننده تعداد کل عرضه یک توکن ERC20 خاص است که می‌خواهد روی بلاک چین اتریوم عرضه شود. هدف اصلی از این تابع مشخص شدن تعداد توکن های نهایی و موجود در شبکه است. balanceOf : این تابع تعداد توکن های یک آدرس خاص (در اینجا تعداد توکن هایی که صاحب قرارداد هوشمند در حساب خود دارد) را نشان می‌دهد. approve : بعد از اینکه مانده حساب کاربر چک شد، صاحب قرارداد هوشمند می‌تواند تأییدیه‌ای به کاربر بدهد تا بتواند تعداد توکن های مورد نیازش را از آدرس قرارداد برداشت کند. در واقع این تابع اعتبارسنجی تراکنش را براساس مقدار کل توکن ها و مانده حساب کاربران برای جلوگیری از جعل و کلاهبرداری انجام می‌دهد. transfer : پس از چک کردن و اعتبارسنجی کاربر (اینکه آیا کاربر برای انجام تراکنش در حساب خود توکن کافی دارد یا خیر) توسط قرارداد، با استفاده از این تابع صاحب قرارداد توکن‌ها را برای کاربران ارسال می‌کند. در واقع این تابع به صاحب قرارداد امکان ارسال توکن به آدرس های دیگر را می‌دهد. فرایند انتقال توکن در این تابع به صورت اتومات نیست. تابع دیگری، وظیفه انتقال اتومات توکن‌ها را برعهده دارد. دقت داشته باشید که در صورت کافی نبودن توکن در آدرس مبدا، فرآیند transfer پایان می‌یابد. transferFrom : برای درک بهتر چگونکی کارکرد این تابع را با ذکر مثالی بیان می‌کنیم. همه ما بصورت ماهانه باید هزینه‌هایی از جمله اجاره و قبوض را پرداخت کنیم. با استفاده از این تابع در قرارداد هوشمند می‌توانید سیستم پرداختی پیاده‌سازی کنید که بصورت خودکار این پرداخت‌ها را انجام دهد. در واقع این تابع به شما امکان اتومات کردن پرداخت‌ها و واریز به یک حساب خاص را می‌دهد. allowance : به منظور اجرای هر تراکنش یکی از مهم‌ترین فاکتورهایی که قرارداد هوشمند باید آن را شناسایی کند، مانده حساب کاربر است. کاربر باید حداقل توکن مورد نیاز برای انجام تراکنش را داشته باشد. کاربرد این تابع در قرادادهای ERC20 این است که اگر کاربر حداقل توکن مورد نیاز برای انجام تراکنش را نداشت، این تابع تراکنش را بصورت خودکار کنسل کند.

توابع اختیاری استاندارد ERC20

علاوه بر توابع اصلی که باید در استاندارد ERC20 استفاده شود، این استاندارد سه تابع دیگر دارد که استفاده از آنها کاملاً اختیاری است. این سه تابع اختیاری عبارتند از:

Token Name : نامگذاری روی توکنی که می‌سازید لزومی نیست، اما به عنوان یک گزینه اختیاری خوب است و می تواند بیانگر اطلاعات هویتی توکن شما باشد. SYM : از این تابع برای انحصاری کردن یک توکن از سایر توکن‌ها با تعریف نمادی برای آن استفاده می‌شود. نمادهای انتخابی برای توکن‌ها معمولاً سه تا چهار حرفی و منحصر بفرد هستند. USDT و ETH، نمونه‌هایی از این نماد اختصاری مربوط به توکن‌ها هستند. Decimals : این تابع مشخص می‌کند که توکن تا چند واحد اعشار بخش پذیر می باشد و در واقع مشخص کننده کوچکترین جزء یک توکن است. به طور کلی، بازه اعداد 1 تا 18 را می‌توان برای تابع Decimals استفاده کرد. عددی که معمولا برای این تابع روی شبکه اتریوم استفاده می‌شود معادل 18 است.

توکن‌های ERC-20

منظور از توکن‌های ERC-20 رایج‌ترین توکن‌هایی هستند که روی بلاکچین اتریوم ساخته شده‌اند. طراحی این توکن‌ها به‌صورتی است که توکن‌های کاربردی (utility tokens) شبکه هستند و برای توابع پرداختی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این توکن‌ها را می‌توان برای پرداخت خدمات و کالاها استفاده کرد. توکن‌های ERC-20 مانند هر توکن دیگری سه قابلیت تعویض‌پذیری، انتقال و عرضه مشخص دارند.

برترین توکن‌های ERC20 این موارد است:

توکن هگز (HEX) توکن یو اس دی کوین (USD coin) توکن شیبا اینو (SHIBA Inu) توکن فانتوم (Fantom)

اهمیت استاندارد ERC20 در چیست؟

اهمیت ERC20 با مشخص کردن عبارات اصلی این استاندارد قابل درک می‌شود. درواقع ERC20 مخفف «درخواست اتریوم برای اظهارنظر – Ethereum Request for Comment» است. این تعریف مفهومی مشابه با مهندسی اینترنت دارد و وسیله‌ای برای انتقال یادداشت‌ها و الزامات فنی ضروری به گروهی‌ از توسعه‌دهندگان محسوب است. توسعه‌دهندگان و سازندگان با درک توابع و شرایط استفاده از این استاندارد می‌توانند توکن‌‌های جدید برای بهبود فناوری بلاکچین ایجاد کنند و از همه مهم‌تر، هزینه‌های ساخت و استفاده از بلاکچین جدید را هم از پروژه‌های خود حذف کنند. این کار کمک می‌کند هزینه‌های بالای این پروژه‌ها منطقی‌تر و به‌صرفه‌تر باشد.

بستر ERC20 تا مدت‌ها محبوب‌ترین مسیر و روش برای ایجاد توکن‌های جدید در فضای ارزهای دیجیتال بود. در نتیجه، همه توکن‌های جدیدی که می‌خواستند به لیست بلند‌بالای توکن‌های فعال بازار اضافه شوند، روی بستر ERC20 ایجاد می‌شدند. این بستر به‌ویژه در بین ICOها و شرکت‌های تأمین مالی جمعی بسیار محبوب و مورد توجه بود. در حال حاضر ده‌ها هزار توکن متمایز وجود دارد که بر اساس استاندارد ERC20 صادر شده و در حال فعالیت هستند. همان‌طور که بسیاری از قراردادهای هوشمند ERC20 برای اجرای روال‌ها و عملکردهای مختلف در فضای دیجیتال استفاده می‌شوند، بسیاری دیگر هم برای ایجاد توکن‌های غیر قابل تعویض (NFT) با هدف عرضه اولیه کوین (ICO) مورد استفاده قرار گرفته‌اند. این موضوع به‌خوبی می‌تواند بیانگر شبکه ارز دیجیتال اتریوم و استاندارد ERC20 اتریوم باشد.

عرضه اولیه رمزارز یا ICO
یک ICO اساساً معادل صنعت ارزهای دیجیتال با عرضه اولیه عمومی (IPO) در بازار سهام است. در واقع، در هر عرضه اولیه، یک شرکت رمزنگاری به دنبال جمع‌آوری پول برای ایجاد یک ارز دیجیتال جدید و یکی از برنامه های غیرمتمرکز (DAPP) است. این روش را به‌عنوان راهی برای جمع‌آوری بودجه و سرمایه لازم که می‌تواند بهبود فناوری و برنامه‌ها را تسهیل کند، انجام می‌دهد.

گزارشی که درباره ERC20 منتشر شده است، ادعا کرده که عرضه اولیه این شبکه در سال ۲۰۱۷ به‌تنهایی توانست یکی از پروژه‌هایی باشد که بیشترین سرمایه‌ را جذب کرده است. همچنین بسیاری از ارزهای دیجیتال موفق دیگر از نظر عرضه اولیه هم طبق پروتکل ERC20 ساخته شده‌اند. به‌عنوان‌مثال، EOS (رمزارز ایاس) یک توکن مبتنی بر ERC20 است که در طول ۵ روز عرضه اولیه خود بیش از ۱۸۵ میلیون دلار سرمایه کسب کرد. چندین توکن دیگر که بر بستر ERC20 راه‌اندازی شده‌اند هرکدام چندین میلیون دلار در عرضه اولیه‌های خود جمع‌آوری کرده‌اند.

جایگزین‌های پروتکل ERC20

درحالی‌که ERC20 پشتیبانی گسترده‌ای را ارائه داده و توکن‌های جدیدی مطابق با استانداردهای خود به فناوری و بازار ارزهای دیجیتال معرفی کرده است، منتقدان زیادی هم دارد. منتقدان معتقدند این استاندارد ارز دیجیتال اتریوم به یک یا چند روش ناقص و کم محدود می‌شود؛ به همین دلیل، از زمان توسعه ERC20، چندین جایگزین دیگر هم برای این شبکه پیشنهاد شده است. مهم‌ترین پیشنهادها شبکه‌های ERC223 ، ERC20.5 و ERC621 است.

تفاوت ERC20 با TRC20

تفاوت‌های زیادی بین توکن‌های این دو شبکه وجود دارد و اولین چیزی که باید از آن صحبت کنیم، نحوه اجماع در بلاکچین آنهاست. بلاکچین اتریوم از الگوریتم PoW و روش ماینینگ استفاده می‌کند و بلاکچین ترون این فرایند را از طریق استیکینگ و الگوریتم PoS مدیریت می‌کند.

سرعت و میزان کارمزد تراکنش‌ها را هم نباید نادیده گرفت. در حال حاضر کارمزد تراکنش‌ها در بلاکچین اتریوم افزایش پیدا کرده و نسبت به بلاکچین ترون، بسیار گران‌تر است. همین باعث شده تا سازندگان و معامله‌گران ترجیح می‌دهند تا کم کم به سمت استفاده از استاندارد TRC20 بروند.

با این وحود، والت‌ها و صرافی‌های زیادی از ذخیره‌سازی توکن ERC20 پشتیبانی می‌کنند و این در حالی است که تتر TRC20 هنوز به این میزان شناخت نرسیده و پشتیبانی آن در صرافی‌ها و والت‌ها بسیار محدود‌تر است.

مزایا و معایب ERC20

با وجود همه مزایا و ویژگی‌های مثبتی که پروتکل ERC20 دارد، معایب آن را هم نباید نادیده گرفت. قبل از متولد شدن این استاندارد و توکن‌های مربوط به آن، هر برنامه‌ای زبان و اصطلاحات مخصوص به خودش را داشت. همین موضوع باعث می‌شد تا تیم توسعه‌دهنده هزینه و وقت زیادی برای ساخت یک بالاکچین صرف کند، اما این پروتکل و توکن‌‌های مربوط به آن در واقع همه چیز را ساده‌تر کرد. همچنین استاندارد ERC20 فرآیند ایجاد یک توکن را هم بسیار ساده‌تر و اتریوم را به محبوب‌ترین پلتفرم ICOها در سال ۲۰۱۷ تبدیل کرده است.

این در حالی است که معایب ERC20 هم ممکن است زحمات تیم توسعه‌دهنده را به خطر بیندازد. برای مثال، هنگامی که توکن‌های ERC20 به‌عنوان یک روش پرداخت به جای اتر در قراردادهای هوشمند استفاده می‌شود، به صورت ناخواسته و به شکل کاملا غیرقابل برگشت، تخریب شوند.

ERC-20 مجموعه‌ای از دستورالعمل‌ها و عملکردهای اساسی است که هر توکن جدید که می‌خواهد در بستر اتریوم متولد شود باید به این دستور‌العمل‌ها و عملکردها پایبند بماند. شاید دنیای ارزهای دیجیتال برای سرمایه‌گذاران عادی دلهره‌آور و ناشناخته به نظر برسد، اما روش‌ها، اقدامات و بسترهایی وجود دارند که کمک می‌کند این دنیای ناشناخته ملموس‌تر و قابل‌درک‌تر شود.