کوین

واژه کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) از دو عبارت کریپتو (Crypto) به‌معنای رمز و کارنسی (Currency) به معنای ارز تشکیل شده است. رمزارزها به یکی از مهم‌ترین مباحث مالی، اقتصادی و تکنولوژی در دنیا تبدیل شده‌اند. یک کوین یا پول رمزنگاری شده یا رمز ارز نوعی دارایی رمزنگاری شده (هر نوع از ارزهای مجازی) است که بلاک چین مخصوص به خود را دارد بر خلاف توکن که روی بلاک چین‌های سایر رمز ارزها جا به جا می‌شود. و این تفاوت کوین و توکن است.
## کوین چیست؟
دیجیتال کوین (Digital Coin) که به اختصار کوین نامیده می‌شود، یک دارایی دیجیتال است که به شبکه بلاک چین خود تعلق دارد. در واقع هر کوین جزئی از شبکه بلاکچین خود از جمله بیت کوین، اتر و لایت کوین است. هر کدام از کوین‌ها بر روی شبکه بلاک چین خود هدف خاصی را دنبال می‌کنند، مانند بلاکچین بیت کوین از ابتدا قصد داشت که نیاز به واسط سوم را در تراکنش‌های مالی از بین ببرد.
## توکن چیست؟
توکن ها بر روی یک شبکه بلاک چین که از قبل وجود دارد، ایجاد می‌شوند. در واقع به لطف قراردادهای هوشمند، بسیاری از توکن ها بر روی شبکه اتریوم ساخته می‌شوند. توکن هایی که بر روی این پلتفرم ایجاد می‌شوند به توکن ERC۲۰ مشهور هستند. با این حال، نئو، Waves و Lisk نیز همانند اتریوم، قابلیت میزبانی توکن‌ها را دارند. برای مثال توکن هایی که بر روی پلتفرم نئو ایجاد می‌شوند به توکن های NEP-۵ مشهور می‌باشند.

از آن‌جا که اتریوم بلاک چین مخصوص به خودش را دارد، پس یک کوین است. هم‌چنین، از این مسئله این‌چنین می‌توان نتیجه گرفت که اگر شما کیف پول دیجیتالی داشته باشید که از اتریوم پشتیبانی می‌کند، تمام دارایی‌های که از بلاک چین اتریوم استفاده می‌کنند، از جمله توکن‌های ERC۲۰، با کیف پول شما سازگار هستند.
روی هر پلتفرم بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند و زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده کند، می‌توان توکن ایجاد کرد. اتریوم در حال حاضر میزبان بیش از ۸۰٪ توکن‌های بازار است و پس از آن بایننس چین (Binance chain)، ایاس، کازماس، تزوس و ترون قرار دارند.

توسعه‌دهندگان برای ایجاد یک توکن باید با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی و استانداردهای ایجاد توکن که تیم یک بلاک چین آن را ارائه می‌کند، قرارداد هوشمند توکن خود را ایجاد کنند و با استفاده از ابزارهای موجود، آن در بلاک چین پیاده‌سازی کنند.

برای مثال، زبان برنامه‌نویسی ساخت توکن (قرارداد هوشمند) در اتریوم سالیدیتی است و استاندارد اصلی اتریوم برای ایجاد توکن ERC-۲۰ نام دارد. ساخت توکن به‌خودیِ خود در کمتر از یک ساعت و با هزینه بسیار کم (کارمزدهای شبکه) انجام می‌شود، اما ایجاد یک توکن نمی‌تواند ارزشمندی آن را تضمین می‌کند.

بسیاری از پروژه‌های ارز دیجیتال ترجیح می‌دهند ابتدا، ارز دیجیتال خود را بر بستر یک بلاکچین دیگر راه‌اندازی کنند و در صورتی که در بازار حضور موفقی داشتند، بلاکچین اختصاصی برای آن بنویسند. بایننس کوین یکی از این پروژه‌ها بود. ارز BNB ابتدا بر بستر ERC۲۰ شروع به فعالیت کرد و سپس، بایننس بلاکچین اختصاصی BEP۲ را برای آن نوشت.
## کاربردهای توکن
برای اینکه یک توکن بتواند ارزش جذب کند و مقبولیت به دست بیاورد، باید در یک پروژه کاربردی دخیل باشد و در صرافی‌های معتبر اضافه شود که به هیچ وجه کار ساده‌ای نیست. توکن‌هایی که بتوانند با حضور خود یک نیاز را رفع کنند و خدمات مفیدی ارائه دهند، شانس بیشتری برای حضور در بازار سرمایه دارند.

۱- توکن‌های کاربردی
برای مثال اگر شما از طریق سیستم بلاکچین یک بلیط سینما بخرید، در واقع یک توکن خریداری کرده‌اید. توکن‌های کاربردی، خدمات خاصی را ارائه می‌کنند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده است. برای مثال توکن Vethor که بر بستر بلاکچین Vechain فعالیت می‌کند، به عنوان کارمزد و سوخت شبکه استفاده می‌شود.

۲- توکن‌های امنیتی
بعضی از توکن‌ها به عنوان حق مالکیت فرد بر یک دارایی دیجیتالی یا غیر دیجیتالی استفاده می‌شوند. این دارایی می‌تواند سهام یک شرکت باشد یا سند اشتراک در مالکیت یک خانه. این نوع توکن‌ها در اثر افزایش نگرانی‌های دولت‌ها بر سر نظارت بر دارایی‌ها شکل گرفت. توکن‌های امنیتی (Security Token) که به آن‌ها توکن اوراق بهادار هم گفته می‌شود، حق توزیع دارایی را در اختیار افراد قرار می‌دهد.

۳- توکن‌های معاملاتی
یکی از انواع رایج توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی (Transaction Token) است. این توکن‌ها اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند و برای خرید و فروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل کوین‌هایی مانند دای (Dai) یا تتر از جمله این توکن‌ها هستند.

۴- توکن حاکمیتی
یکی از مهم‌ترین انواع توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی است. داشتن این نوع توکن برای کاربر جهت مشارکت در شبکه حق ایجاد می‌کند. برای مثال رمزارز کامپ (COMP)، رمز ارزی بر بستر اتریوم است که امکان وام دهی را برای کاربران فراهم می‌کند. این توکن، یک پروژه دی فای (DeFi) است که در سال ۲۰۲۰ آغاز به فعالیت کرد.

دسته‌بندی توکن‌ها صرفاً برای آسان‌تر کردن فهم روش کار آن‌ها است و لزوماً هر توکن، در یکی از این دسته‌بندی‌ها قرار نمی‌گیرد یا ممکن است در دو دسته‌بندی تعریف شود.

## نشانه گذاری چیست و نشانه های دارای برچسب چیست
علاوه بر نشانه گذاری (Tokenization)، یک حالت تعریف شده به عنوان Tokenization نیز بر اساس اصطلاح Tokenization Labeled (نشانه های دارای برچسب) توسعه یافته است. صدور و مدیریت “توکنهای دارای مارک” یا حتی توکن برچسب گذاری شده (LB) روشی است که سکه ها را با مجموعه ای از ابرداده که مبادله آنها در بازار ثانویه انجام می شود، از طریق Smart Contracts در blockchain Ethereum Mainnet مرتبط می کند.

توکن سازی تکامل هر دو (ICO و Initiary Token Offering (ITO است. در بسیاری از پروژه های بین المللی مورد استفاده قرار می گیرد.
توکن سازی کجا استفاده می شود؟
توکن سازی می تواند به عنوان یک ابزار تأمین مالی در مراحل مختلف توسعه کسب و کار استفاده شود. همچنین می تواند به عنوان یک جایگزین یا علاوه بر ابزارهای دیگر مانند بانک نیز مورد استفاده قرار گیرد. .

توکن سازی می تواند به چهار حوزه خاص مورد بررسی قرار گیرد ، جایی که مدیریت قراردادهای هوشمند با آنچه که در حوزه قضایی فعلی لازم است مغایرت ندارد:

پروژه های تجاری که مبتنی بر blockchain است
پروژه های تجاری نوآورانه که مبتنی بر blockchain نیست
پروژه های تجاری که نوآورانه نیستند
کالاهای مادی (املاک و مستغلات، آثار هنری و غیره) یا نامشهود و خدمات (به عنوان مثال نرم افزار، خانواده های عناصر دیجیتال) از هر نوع.
باید گفت ، دقیقاً با توجه به سکه “سنتی” در کشورهای مختلف، در حال حاضر تجزیه و تحلیل ها و مطالعات انجام می شود تا آیین نامه ای را که به صورت موردی اعمال می شود، انجام دهد، مرحله مشابهی از بررسی نیز لازم است. برای توکن ها، از مزایای حضور برچسب و نحوه استفاده از ابرداده مطابق با قوانین حفظ حریم خصوصی، سرمایه گذار یا محافظت از مصرف کننده، ضد پولشویی، هویت استفاده کنید.
## کاربرد کوین چیست؟
کوین‌ها همانند پول موجود در کیف و یا حساب بانکی‌تان است. برخی از دیجیتال کوین‌ها تنها به عنوان پول قابل استفاده هستند و کاربرد دیگری ندارند. در مورد توکن ها چنین نیست.

موارد استفاده از کوین‌ها:

انتقال پول (از آنها برای دارایی قابل ارزش استفاده کنیم)
سرمایه یا دارایی (می‌توان آنها را به هدف سرمایه‌گذاری نگهداری کرد، مثل طلا)
شما از بیت کوین (به عنوان یک دیجیتال کوین) می‌توانید برای پرداخت کالاها و خدمات در اینترنت و در بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی نیز استفاده کنید (در بسیاری از کشورها شما در ازای پرداخت بیت کوین می‌توانید خرید خانه و خودرو و سایر موارد را انجام دهید). همچنین می‌توانید پس از خرید بیت کوین، آن را نگه دارید تا در آینده و با بالا رفتن ارزش آن، از تفاوت قیمت خرید و فروشتان سود ببرید.

به جز استفاده از بیت کوین به عنوان یک ابزار مالی، این ارز دیجیتال استفاده دیگری نخواهد داشت. شما نمی‌توانید صرفاً با نگهداری بیت کوین، بیت کوین‌های بیشتری را به دست آورید (مثل خریداری سهام شرکت که در پایان هر سال به ازای تعداد سهامتان به شما سود تعلق خواهد گرفت و یا مثل نگهداری ارز دیجیتال نئو، که به ازای نگهداری آن، شما ارز دیجیتال دیگری به اسم Gas دریافت خواهید کرد). بیت کوین تنها استفاده به عنوان یک پول دیجیتال را دارد.

می‌توان یک توکن را با یک کوین خریداری کرد، اما برعکس آن امکان پذیر نیست. کوین‌ها به طور مستقل عمل می‌کنند، در حالی که توکن ها تنها برای یک پروژه خاص کاربرد دارند.

یک تفاوت مهم دیگر بین توکن و کوین، کیف پول ذخیره‌سازی این دارایی‌های دیجیتال است. هر کوین، نیاز به یک کیف پول اختصاصی با آدرس اختصاصی دارد که در یک بلاکچین منحصر به فرد قرار دارد. یعنی کیف بیت کوین و اتریوم کاملاً از هم مجزا هستند و نمی‌توان برای مثال دارایی بیت کوین را به آدرس اتریوم ارسال کرد.

این قانون در مورد توکن‌ها صدق نمی‌کند. شما می‌توانید یک توکن مانند تتر ERC20 را به هر آدرسی در این شبکه ارسال کنید. گاهی ممکن است این دارایی در کیف پول آنلاین شما نشان داده نشود، اما تراکنش تایید شده و امکان دسترسی به آن وجود خواهد داشت، هرچند گاهی نیاز به دانش فنی دارد.
ایجاد یک توکن، برای موفقیت و ثروتمند شدن در بازار ارز دیجیتال کافی نیست. هر توکنی (مانند کوین‌ها) باید بین کاربران پذیرفته شده و در بازار ارزشمند محسوب شود.

یکی از دلایل ایجاد توکن‌ها نیز هزینۀ طراحی و کدنویسی بلاکچین اختصاصی است که امنیت آن نیز ممکن است کافی نباشد. در عوض، استفاده از یک میزبان امن و معتبر مانند اتریوم، این دغدغه‌ها را برطرف می‌کند.

بسیاری از پروژه‌های ارز دیجیتال ترجیح می‌دهند ابتدا، ارز دیجیتال خود را بر بستر یک بلاکچین دیگر راه‌اندازی کنند و در صورتی که در بازار حضور موفقی داشتند، بلاکچین اختصاصی برای آن بنویسند. بایننس کوین یکی از این پروژه‌ها بود. ارز BNB ابتدا بر بستر ERC20 شروع به فعالیت کرد و سپس، بایننس بلاکچین اختصاصی BEP2 را برای آن نوشت.

بعضی پروژه‌ها مانند تتر نیز به جای طراحی بلاکچین اختصاصی، از چند بلاکچین برای میزبانی استفاده می‌کنند. استیبل کوین تتر بر بستر بلاکچین اتریوم، ترون و بایننس فعالیت می‌کند و ظرفیت بلاکچین‌های مختلفی را در پروژه خود به کار گرفته است.

##  تفاوت کوین و توکن را می‌توان در چند جمله خلاصه کرد:

کوین‌ها بلاکچین اختصاصی دارند اما توکن‌ها از بستر سایر بلاکچین‌ها برای فعالیت خود استفاده می‌کنند.
کوین‌ها معمولاً فقط واسطه معاملات هستند، اما توکن‌ها کاربردهای مختلفی در شبکه دارند.
هر کوین، نیاز به کیف پول و آدرس اختصاصی دارد، اما توکن‌ها را می‌توان در تمام آدرس‌های بلاکچین میزبان ذخیره کرد.
کارمزد شبکه در کوین‌ها، از خود کوین برداشت می‌شود، اما کارمزد توکن‌ها معمولاً از رمزارز بومی بلاکچین کسر می‌شود.

نمی‌تواند گفت کدام توکن بهتر از کوین است یا برعکس. تمام پروژه‌ها در حوزه تکنولوژی ارزدیجیتال با توجه به کارکردهایشان برای بشر معنا پیدا می‌کنند.

medium_Untitled-1.jpg

small_Untitled-1.jpg

thumbnail_Untitled-1.jpg

Untitled-1.jpg

نمی‌تواند گفت کدام توکن بهتر از کوین است یا برعکس. تمام پروژه‌ها در حوزه تکنولوژی ارزدیجیتال با توجه به کارکردهایشان برای بشر معنا پیدا می‌کنند.

کوین‌ها، ارزهایی هستند که می‌توانند برای خرید و فروش مورد استفاده قرار گیرند و فقط شیوه‌ای از پرداخت هستند اما توکن‌ها می‌توانند بیانگر سهم یک شرکت باشند، دسترسی به محصول یا خدمتی خاص و بسیاری از کارکردهای دیگر را فراهم کنند.