سگویت

این موضوع باعث می‌شود، رشد بالقوه شبکه بیت کوین متوقف و از تبدیل شدن به یک سیستم پرداخت با حجم تراکنش‌های زیاد جلوگیری شود. 




اگرچه به‌روزرسانی سگویت تعداد تراکنش‌های موجود در هر بلاک را افزایش داده است، اما هدف اولیه آن برطرف کردن یک باگ در کد بیت کوین به اسم انعطاف‌پذیری تراکنش (Transaction Malleability) بوده است. این نقص به افراد امکان می‌داد، جزییات کوچکی را تغییر دهند که منجر به تغییر آی‌دی تراکنش می‌شد و در عین حال محتوای تراکنش را بدون تغییر باقی می‌گذاشت. اگرچه این موضوع برای بیت کوین یک مشکل مهم به حساب نمی‌آمد، اما از توسعه ویژگی‌های پیچیده‌تر نظیر پروتکل‌های لایه دوم یا قراردادهای هوشمند جلوگیری می‌کرد. 
همان‌طور که از اسم سگویت مشخص است (کلمه Segregate به معنای جداسازی یا تفکیک و Witnesses به معنای شاهدان يا همان امضاهای تراکنش‌ها هستند)، سگویت با حذف اطلاعات مربوط به امضا و ذخیره‌سازی آن خارج از بلاک تراکنش مبنا، انعطاف‌پذیرتری تراکنش را اصلاح می‌کند. بدین ترتیب می‌توان امضاها و اسکریپت‌ها را بدون تغییر آی‌دی تراکنش تغییر داد. 
سگویت در واقع یک ارتقاء برای پروتکل بیت کوین است که با هدف مقیاس‌پذیری بیشتر شبکه بیت کوین و کاهش زمان انجام تراکنش‌ها با افزایش ظرفیت بلاک‌ها انجام شد.
یکی دیگر از اهداف سگویت، افزایش امنیت بیت کوین با ایجاد اطمینان از عدم تغییر اطلاعات تراکنش‌ها بود. سگویت پروتکل شبکه بیت کوین را برای شناسایی تغییرات کوچک در اطلاعات تراکنش‌ها بهبود بخشید تا هر تغییری را شناسایی و آن تراکنش و بلاک را نامعتبر اعلام کند.
برای درک بهتر ماهیت سگویت، در ابتدا بهتر است نحوه فعالیت و کاربرد شبکه بیت کوین را بررسی کنیم.
ارز دیجیتال بیت کوین یک سرور مرکزی ندارد و به جای آن، به کمک یک شبکه متشکل از هزاران کامپیوتر در سراسر جهان فعالیت می‌کند. علاوه بر کاربران و معامله‌گران، برخی مشارکت‌کنندگان نیز در این شبکه فعالیت دارند که به آن‌ها استخراج‌کننده یا ماینر گفته می‌شود.
استخراج‌کنندگان با به اشتراک گذاشتن توان پردازشی رایانه‌های خود، تراکنش‌های شبکه بیت کوین را بررسی و با تأیید و پردازش بلاک‌ها، از شبکه بیت کوین پاداش دریافت می‌کنند.






بلاک‌ها در بلاک چین وظیفه ذخیره اطلاعات را دارند و داده‌های هر تراکنش انجام‌شده در شبکه بیت کوین، در بلاک‌ها ذخیره می‌شوند. هر بلاک فضای ذخیره‌سازی محدود و مشخص‌شده خود را در شبکه بلاک چین دارد و هرچه بلاک‌ها ظرفیت بیشتری داشته باشند، تراکنش‌های بیشتری را در خود جای می‌دهند. در نتیجه، استخراج‌کنندگان نیاز به پردازش بلاک‌های کمتری دارند.
در شبکه بیت کوین، فضای ذخیره‌سازی داده هر بلاک تنها ۱ مگابایت است. علاوه بر آن، در این شبکه، میان ایجاد هر بلاک جدید باید فاصله ۱۰ دقیقه‌ای حفظ شود. بنابراین، علاوه بر اینکه امکان اضافه کردن تنها تعداد کمی از تراکنش‌ها به هر بلاک شبکه بیت کوین وجود داشت، میان ایجاد هر بلاک نیز تأخیر چند دقیقه‌ای ایجاد می‌شد.
در نتیجه، با افزایش محبوبیت بیت کوین، سرعت شبکه این ارز دیجیتال کاهش یافت و پردازش تراکنش‌ها به کندی انجام می‌شد. از همین رو، توسعه‌دهندگان بلاک چین و علاقه‌مند به بیت کوین دست به کار شدند تا راه حلی را برای این بحران ارائه دهند. در نتیجه این تلاش‌ها، پروتکل سگویت توسط فردی به نام Pieter Wuille ایجاد و در سال ۲۰۱۷ ارائه شد.
نحوه فعالیت سگویت پیچیدگی‌های فنی خود را دارد، اما در تعریف ساده و قابل درک این پروتکل، اطلاعات تراکنش‌های بلاک چین را به دو بخش تقسیم می‌کند تا از حجم اطلاعات ورودی به بلاک‌ها کاسته شود. در نتیجه این تفکیک داده، فضای بیشتری در شبکه بیت کوین ایجاد می‌شود و از این طریق، تراکنش‌های بیشتری را می‌توان به بلاک‌چین اضافه کرد.
در مجموع، سگویت نحوه ذخیره داده‌های بیت کوین را تغییر داد و با بهبود محدودیت اندازه بلاک‌های شبکه، به آن کمک کرد تا سرعت بیشتری پیدا کند.












# چرا این پروتکل برای بیت کوین مهم است؟












بدون سگویت، با ادامه روند رو به رشد محبوبیت بیت کوین، شبکه این ارز دیجیتال با مشکلات بزرگی مواجه می‌شد و سرعت آن به شدت کاهش می‌یافت. در نتیجه این مشکل، بیت کوین ممکن بود هرگز نتواند به جایگاه امروزی دست پیدا کند و تخت پادشاهی خود را سال‌ها پیش تسلیم دیگر شبکه‌های بلاک چین پیشرفته بازار می‌کرد.
علاوه بر بهبود مقیاس‌پذیری و سرعت، سگویت در افزایش امنیت شبکه بیت کوین نیز کاربرد دارد و از اعمال تغییرات در اطلاعات تراکنش‌های ثبت‌شده جلوگیری می‌کند. سگویت همچنین مقدمه‌ای برای به‌روزرسانی بزرگ و مهم تپ روت (Taproot) بیت کوین بود که امکان اعتبارسنجی سریع‌تر تراکنش‌ها را فراهم کرد.
در نهایت، لازم به ذکر است که سگویت هم‌اکنون یک راه حل اختیاری برای انجام تراکنش‌های بیت کوین است و استفاده کردن از آن به شما بستگی دارد. در زمان انتقال بیت کوین‌های خود در صرافی‌های ارز دیجیتال مانند بیتشال، شما می‌توانید به جای تراکنش عادی گزینه سگویت را انتخاب و آدرس کیف پول سگویت بیت کوین خود را وارد کنید تا تراکنش‌ها با سرعت بیشتری انجام شوند.










## نحوه عملکرد سگویت چگونه است؟








پاسخ به سوال «سگویت چیست؟» ممکن است توجه بسیاری از افراد تازه‌وارد را به سمت عملکرد سگویت جلب کند. هدف اصلی سگویت بر بهبود راندمان شبکه‌های بلاکچینی معطوف شده است. به عبارت ساده‌تر، سگویت با تفکیک یک تراکنش به دو بخش مجزا، به کاهش بار تراکنش‌ها در هر بلاک کمک می‌کند و باعث رشد کارآمدتر تعداد تراکنش‌ها در هر بلاک خواهد شد. 




موضوع دیگری که در عملکرد سگویت مطرح است، اثرگذاری آن بر سرعت انجام تراکنش است. برای شفاف‌سازی این موضوع باید نحوه عملکرد سگویت را دقیق‌تر بررسی کنیم. بخش اول تراکنش شامل آدرس کیف پول ارسال‌کننده و دریافت‌کننده است و بخش دوم تراکنش شامل امضاهای تراکنش یا اطلاعات شاهد می‌شود. سگویت به حذف اطلاعات شاهد از بلاک اصلی کمک می‌کند و در نتیجه به کاهش کارآمد اندازه تراکنش منجر می‌شود. بدین ترتیب، تراکنش فضای کمتری اشغال می‌کند و سرعت انجام تراکنش در هر بلاک تضمین می‌شود. نکته مهم دیگر در عملکرد سگویت به اصلاح هش‌های تراکنش مربوط است. این موضوع حول مشکلات مرتبط با انعطاف‌پذیری تراکنش می‌چرخد. 








## حل مشکل انعطاف‌پذیری تراکنش توسط سگویت








روشی که سگویت پیاده کرده است و اطلاعات شاهد را تفکیک می‌کند، برجسته‌ترین نکته حل مشکل انعطاف‌پذیری تراکنش است. سگویت می‌تواند اطلاعات شاهد را از بلاک جدا کند و نگذارد اطلاعات تراکنش را تغییر داد. به‌روزرسانی سگویت یک زنجیره جانبی جداگانه و خارج از شبکه بلاکچین اصلی برای ذخیره‌سازی اطلاعات شاهد ایجاد می‌کند. بدین ترتیب، کلاهبردارانی همانند استیون دیگر نمی‌توانند آی‌دی تراکنش‌ها را تغییر دهند. 
نکته مهم دیگر درباره حل مشکل انعطاف‌پذیری تراکنش توسط سگویت، پشتیبانی از نسخه‌های قبلی (Backward Compatibility) است. نودهایی که با پروتکل سگویت به‌روزرسانی شده‌اند، هم‌چنان می‌توانند با نودهایی که به‌روزرسانی نشده‌اند همکاری کنند. به چنین به‌روزرسانی‌هایی، سافت فورک (Soft Fork) گفته می‌شود. از طرف دیگر، هاردفورک‌ها از نسخه‌های قبلی پشتیبانی نمی‌کنند و این موضوع ممکن است به تفکیک شبکه‌های بلاکچین منجر شود؛ بنابراین، سگویت راهکاری برای ثبت و ذخیره‌سازی اطلاعات شاهد در بلاکچین اصلی در اختیار دارد. دستورالعمل‌های دقیق نحوه استفاده از سگویت نشان می‌دهند که سگویت به رمزگذاری تمام اطلاعات شاهد در زنجیره جانبی می‌پردازد، در حالی که کد اصلی و مبنا را در بلاکچین اصلی ذخیره می‌کند. 









large_SegWit.jpg

medium_SegWit.jpg

small_SegWit.jpg

thumbnail_SegWit.jpg

SegWit.jpg

بسیاری از افراد سگویت را راهکاری برای مشکل مقیاس‌پذیری شبکه بیت کوین می‌دانند. حداکثر اندازه بلاک در پروتکل اصلی ۱ مگابایت است. به همین دلیل تعداد تراکنش‌هایی که شبکه بیت کوین می‌تواند در هر ثانیه پردازش کند، تقریبا به ۷ تراکنش محدود شده است.

سگویت (SegWit) چیست و چرا این پروتکل برای بیت کوین مهم است؟

ارزهای دیجیتال مانند اغلب نرم‌افزار‌های کامپیوتری نیازی مبرم به آپدیت و ارتقا دارند. به این معنی که باگ‌ها و نواقصی که در هر نسخه ظاهر می‌شوند، باید در بروزرسانی‌های مختلف برطرف گردند. به همین منظور است که بسیاری از کاربران هنگام خاموش‌ کردن سیستم یا لپ‌تاپ، نرم‌افزارهای کامپیوتری خود را با پیغام «خاموش به همراه آپدیت» مشاهده می‌کنند.

این مسئله در دنیای بلاک‌چین و ارزهای دیجیتال نیز صدق می‌کند؛ به گونه‌ای که هرگاه یک ارز دیجیتال نیاز به آپدیت داشته باشد، باید در پروتکل آن تغییراتی اعمال گردد.
## شبکه بلاکچین و ساختار بلاک در بیت کوین
قبل از آشنایی با سگویت Segwit باید با ساختار شبکه بیت کوین آشنا شوید. شبکه بیت کوین متشکل از هزاران کامپیوتر است که وظیفه تایید بلاک‌های تولید شده توسط ماینرها را برعهده دارند. این کامپیوترها نود بیت کوین نامیده می‌شوند و هر کدام مدارک مربوط به اطلاعات هر تراکنش موجود در بلاک را نگه می‌دارند.
بلاک‌ها ظرفیت محدودی دارند و به طور حدودی اطلاعات مربوط به 2500 تراکنش را ذخیره می‌کنند. زمانی که ظرفیت یک بلاک تکمیل شود، توسط هش رمزنگاری به بلاک‌های قبلی اتصال پیدا می‌کند. این روند به صورت مداوم تکرار شده و باعث ایجاد شبکه بلاکچین بیت کوین می‌شود.
اطلاعاتی که در این بلاک‌ها وجود دارد، شامل: اطلاعات فرستنده و گیرنده، کلیدهای خصوصی و عمومی و امضای دیجیتال برای تایید تراکنش می‌شود. واضح است که تمامی این اطلاعات حجم زیادی از بلاک را اشغال می‌کنند. می‌توان بلاک را یک صفحه از دفتر کل دانست چرا که تمام اطلاعات و داده‌های مرتبط با شبکه بیت کوین را در خود جای داده است.
با گسترش استفاده از شبکه بلاکچین و محبوبیت رمز ارزها، مشکلات مختلفی دامن بیت کوین را گرفت.
## مشکلات موجود در بلاکچین بیت کوین
در این قسمت به دو نمونه از مشکلات مهم بیت کوین می‌پردازیم که زمینه‌ساز طرحی به نام سگویت Segwit شد.
- مشکل اول: افزایش ظرفیت بلاک (Block Capacity)
یکی از مشکل‌های مربوط به بیت کوین، افزایش تراکنش‌های بیشتر بود که به تعداد بلاک‌های موجود در زنجیره اضافه می‌کرد. در این شبکه، بلاک‌ها هر 10 دقیقه ساخته می‌شوند و سایز آن‌ها تا حدود یک مگابایت محدود شده است. بر طبق این محدودیت، تعداد معینی از تراکنش‌ها می‌توانند به یک بلاک اضافه شوند.
افزایش تراکنش‌ها و بلاک‌ها منجر به سنگین‌تر شدن شبکه می‌شد که نتیجه آن تاخیر در پردازش‌ها و کند شدن سرعت برای تایید اعتبار تراکنش‌ها بود. در برخی موارد، چند ساعت طول می‌کشید که تایید اعتبار یک تراکنش انجام شود. در این زمان مشکل اول یعنی عدم وجود فضا برای افزایش ظرفیت بلاک (Block Capacity) تشخیص داده شد.
- مشکل دوم: انعطاف‌پذیری (Malleability)
انعطاف‌پذیری (Malleability) از دیگر مشکل‌های اساسی بود که بیت کوین با آن روبه‌رو شد. این نقص اجازه می‌داد هرکس بتواند تغییرات کوچکی را در شناسه تراکنش انجام دهد به طوری که محتوای بلاک تغییر نکند. تصور کنید امضای دیجیتالی که تشکیل شده از اعداد و حروف است به نحوی تغییر پیدا کند که ارزش ریاضی آن عوض نشود. شناسه تراکنش عددی متفاوت خواهد بود. این درحالی است که در محتوای تراکنش چیزی تغییر نمی‌کند. این ویژگی انعطاف‌پذیری شبکه بلاکچین بیت کوین را نشان می‌دهد.
شاید در نگاه اول حل این مشکل چنان حیاتی به نظر نرسد، اما همین تغییرات و دستکاری‌های کوچک از توسعه ویژگی‌های پیچیده‌تر، مثل: پروتکل‌های لایه دوم (شبکه لایتنینگ) و قراردادهای هوشمند جلوگیری می‌کرد. این مشکلات باعث شد که یک نسخه به‌روز و پیشرفته برای حل مشکلات بیت کوین ایجاد شود.
## ایده سگویت Segwit از کیست؟
ایده سگویت (Segwit) برای اولین‌بار توسط یکی از توسعه‌دهندگان مطرح بیت‌کوین به نام پیتر ویل (Peter Weill) در کنفرانس بیت کوین در سال ۲۰۱۵ پیشنهاد شد.

پیتر ویل یکی از توسعه‌دهندگان بیت‌ کوین و یکی از بنیان‌گذاران بلاک‌استریم (Blockstream) است. بلاک‌استریم به عنوان یک شرکت نرم‌افزاری پیشرو در زمینه امنیت دیجیتال خدمات مالی فعالیت می‌کند.

ویل، سگویت (Segwit) را جهت رفع باگ‌های پروتکل بیت‌کوین پیشنهاد کرد. این ایده در قالب یک پچ (Patches) دیجیتالی در کنفرانس بیت کوین در سال ۲۰۱۵ مطرح گشت. در توسعه نرم‌افزار، به برطرف‌کردن باگ‌ها به اصطلاح پچ (Patches) گفته می‌شود.

مشکلی که پیتر ویل قصد برطرف کردن آن را داشت «چکش خواری تراکنش» نام داشت. چکش‌خواری فرایندی زیرکانه و حرفه‌ای است که با کمی تغییرات جزئی در اطلاعات تراکنش بیت‌کوین می‌توان از کاربران بیت‌کوین سرقت کرد.

## دلیل طرح ایده آپدیت سگویت Segwit
باگ‌هایی که در کد بیت‌ کوین وجود دارند این امکان را به کارن می‌دهند تا جزئیات یا بهتر است بگوییم داده‌های تراکنش سیامک را پیش از آن که در شبکه تایید شوند، تغییر دهد. یعنی کارن به لطف دیر تایید شدن تراکنش توسط ماینرها این فرصت را دارد تا کدهای تراکنش را تغییر دهد.

این کار موجب می‌شود تا شناسه تراکنش سیامک فارغ از این که خود تراکنش تغییر کند، دچار اصلاح شود. به گونه‌ای که شناسه تراکنش هنوز همان یک بیت کوین به نظر برسد.

هنگامی که این تراکنشِ اصلاح شده به تایید ماینرهای شبکه برسد، تراکنش اصلی را لغو و کارن به دروغ مدعی می‌شود که هنوز مبلغی به کیف پول او واریز نشده است. او این ادعا را به استناد شناسه تراکنش تقلبی، که خود آن را با تغییرات اصلاح کرده، به سیامک ثابت می‌کند و او را وادار می‌سازد تا مجدد مبلغ را ارسال کند.

سیامک شبکه را بررسی و می‌بیند که حق با کارن است و تراکنش اصلی ناموفق بوده است. اکنون سیامک تصمیم می‌گیرد مبلغ را دوباره به آدرس کیف پول کارن ارسال کند، اما این‌بار ترجیح می‌دهد از هزینه کارمزد بیشتری استفاده کند تا تراکنش زودتر تایید شود.

تراکنش دوباره فرایند تایید خود را در شبکه طی می‌کند و این بار به لطف کارمزد بالا خیلی زود تایید و به دست کارن می‌رسد؛ با این تفاوت که کارن اکنون به جای یک بیت‌کوین، دو بیت‌کوین دارد.

## راه حلی به نام سگویت (Segwit)
افراد فعال در حوزه ارز دیجیتال مدت طولانی چشم ‌انتظار راه‌حلی بودند که مشکلات بیت کوین را برطرف کند. سگویت (Segwit) طرحی بود که توسط پیتر وایلی (Pieter Wuille) مدیر عامل Blockstream برای برطرف کردن این مشکلات ارائه شد. در صورت عدم پیاده‌سازی طرح سگویت، اعتبارسنجی تراکنش‌های بیت کوین کندتر انجام می‌شد. این در حالی بود که محبوبیت ارز دیجیتال سیر صعودی داشت و تعداد تراکنش‌های موجود رو به افزایش بود. این ایده ابتدا روی لایت کوین و سپس روی بیت کوین اجرا شد.

## آشنایی با سگویت (Segwit)
سگویت یا Segregated Witness یک سافت فورک است که به تغییر قالب بیت کوین اشاره می‌کند. قسمت اول کلمه Segwit به واژه Segregate اشاره دارد به معنای تفکیک و قسمت دوم آن Witnesses به معنای شاهدان یا همان امضاهای موجود در تراکنش‌ها است.
سگویت Segwit دو هدف بسیار مهم را دنبال می‌کند؛ یکی ارتقاء پروتکل بیت کوین برای محافظت از انعطاف‌پذیری و دیگری کاهش زمان تراکنش با افزایش ظرفیت بلاک. همچنین ادعا شد که این طرح بتواند با ذخیره تراکنش‌های بیشتر در یک بلاک، به فرآیند اعتبارسنجی را سرعت بخشد.
## نقش سگویت Segwit در حل مشکلات بیت کوین
- گفته شده که هزاران دلیل و هدف پشت استفاده از طرح Segregated Witness است اما ضروری است که بدانیم این طرح دقیقا چه کاری انجام می‌دهد.
- فرآیند انتقال بیت کوین زمانی شروع می‌شود که یک کاربر درخواستی را به شبکه ارسال کند. این درخواست شامل آدرس عمومی کاربر، مقدار بیت کوین ارسالی و هزینه تراکنش برای ماینرها است.
- هنگامی که یک کاربر مقداری بیت کوین برای کاربر دیگری ارسال می‌کند، به دو داده احتیاج دارد: یک لینک آدرس و یک کلید خصوصی. آدرس عمومی همان نشانه دیجیتالی برای اشخاصی است که معامله را انجام می‌دهند. هر کاربر یک آدرس عمومی برای ارسال و دریافت بیت کوین دارد که برای کل شبکه قابل مشاهده است. اما کلیدهای خصوصی برای همه فاش نمی‌شوند. این کلیدها برای تایید اینکه آدرس‌های عمومی متعلق به یک کاربر هستند، استفاده می‌شوند.
- در مرحله بعد، ماینرها تراکنش‌ها را پردازش می‌کنند. داده‌ها به خطی از کد رایانه‌ای به نام شناسه تراکنش تبدیل و به اصطلاح اطلاعات هر دو کاربر رمزگذاری می‌شود. سپس تراکنش‌ها به ترتیب در صف قرار می‌گیرند تا زمانی که ظرفیت بلاک را پر کنند و یک بلاک کامل ایجاد شود.
- بعد از این مرحله، بلاک بین گره‌ها یا کامپیوترها توزیع می‌شود. اگر بیش از نیمی از گره‌ها تایید کنند که اطلاعات آن‌ها معتبر هستند، بلاک تایید شده و در زنجیره بلاکچین قرار می‌گیرد. اتمام این مرحله نشانه انتقال موفقیت‌آمیز بیت کوین بین معامله‌گران است.
- با گذشت زمان و با محبوبیت بیشتر بیت کوین، تعداد تراکنش‌ها در شبکه زیاد و سرعت پردازش بیت کوین کندتر شد. در این زمان بود که توسعه‌دهندگان دریافتند که مشکل به اندازه بلاک‌های درون بلاکچین مرتبط است.
- سگویت Segwit راه‌حلی بود که مشکل محدودیت اندازه بلاکچین را برطرف می‌کرد. در واقع این طرح توانست سرعت پردازش بیت کوین را تا حد زیادی کاهش دهد. دکتر پیتر ویل توسعه‌دهنده بیت کوین پیشنهاد داد که برای حل این مشکل بهتر است امضای دیجیتال از بدنه اصلی داده‌های تراکنش جدا شود.

## مقیاس پذیری بیت کوین توسط آپدیت سگویت Segwit
سگویت (Segwit)، شبکه بیت کوین را به طرز شگفت‌انگیزی تحت تاثیر قرار داد. در واقع این آپدیت به طور تصادفی مقیاس‌پذیری شبکه بیت کوین را ارتقا بخشید.

داده‌های امضا در هر بلاک حدود ۶۵ درصد از فضای داخلی به اشغال خود درمی‌آوردند. به طوری که با حذف آن توسط آپدیت سگویت (Segwit)، بلاک‌های بیت کوین فضای بیشتری جهت ذخیره اطلاعات تراکنش بدست آوردند.

در حال حاضر در زمان نگارش این مطلب، هر بلاک بیت‌کوین دارای حجمی معادل با ۴ مگابایت است که ۱ مگابایت از آن به اطلاعات ذخیره شده تراکنش روی بلاک‌چین اصلی و ۳ مگابایت آن به داده امضای ذخیره شده بر روی بلاک چین جانبی اختصاص داده شده است. به‌طور کلی، سگویت (Segwit) به شبکه این اجازه را می‌دهد تا تراکنش‌های بیشتری بدون نیاز به تغییر حجم کلی بلاک چین بیت کوین پردازش شود.

## چگونگی عملکرد سگویت Segwit
حداکثر اندازه بلاک در پروتکل اصلی 1 مگابایت است که تعداد تراکنش‌های قابل پردازش بیت کوین را به تقریبا 7 مورد در ثانیه محدود می‌کند. این محدودیت برای جلوگیری از رشد بالقوه بیت کوین ایجاد شده بود و قصد داشت از تبدیل بیت کوین به یک سیستم پرداخت با حجم بالا جلوگیری کند. در حالی که تعداد تراکنش‌های بیت کوین به طور روزانه در حال افزایش بود، سگویت Segwit برای رفع اشکال در انعطاف‌پذیری (Malleability) و همچنین افزایش ظرفیت بلاک (Block Capacity) بیت کوین ایجاد شد.
Segwit  سگویت همانطور که از نامش پیداست، تراکنش را به دو قسمت مجزا تقسیم می‌کند. قسمت اول پروتکل تفکیک‌کننده که تمام داده‌های مربوط به امضای معامله در بلاک  بیت کوین را حذف می‌کند. امضای معامله یکی از حجیم‌ترین داده‌ها و چیزی حدود 65 درصد بلاک را در بر گرفته است. نتیجه تفکیک داده‌ها، افزایش فضا تا حدود 4 برابر برای تراکنش‌های ذخیره شده در هر بلاک خواهد بود. این در صورتی است که اطلاعات در یک ساختار جداگانه به عنوان بخشی از بلاکچین باقی می‌مانند.
طرح Segregated Witness سازوکاری را برای انتقال امضاها به خارج از داده‌های تراکنش فراهم کرد تا باعث کاهش فضای ذخیره‌سازی هر تراکنش شود. همانطور که در بالا اشاره کردیم، بلاک‌ها دچار محدودیت 1 مگابایتی بودند که با اجرای این طرح دستخوش تغییر شدند تا امروز که این بلاک‌ها افزایشی برابر با 4 مگابایت دارند. این به‌روزرسانی باعث شد که بیت کوین فضای بیشتری برای ذخیره داشته باشد و سرعت پردازش داده‌ها افزایش یابد.
به زبان ساده، سگویت Segwit فرآیندی است که نحوه ذخیره داده‌ها را تغییر می‌دهد تا موجب افزایش سرعت در شبکه بیت کوین شود. این طرح با هدف حذف اطلاعات امضا دیجیتال و انتقال آن به خارج از بلاک تراکنش، وضعیت ثابت و پایدارتری را ایجاد کرد و باعث حل مشکل انعطاف‌پذیری شد.

## امنیت و میزان کارایی سگویت Segwit
فعالان دنیای ارز دیجیتال هنوز درباره مفید بودن یا نبودن این طرح با هم به بحث و مجادله می‌پردازند. اما افزایش امنیت در شبکه بلاکچین و کاهش زمان لازم برای انجام تراکنش‌ها به نفع بلاکچین، ماینرها و تمام کامپیوترها یا گره‌ها است که پذیرش طرح Segregated Witness را راحت‌تر می‌کند. این طرح باعث ارتقای بیت کوین شده و امکان اعتبارسنجی سریع‌تر را ایجاد می‌کند.
سگویت Segwit امنیت بیت کوین را با جلوگیری از انعطاف‌پذیری (Malleability) افزایش می‌دهد و با انتقال امضاها مشکل تغییر داده‌ها در بلاک را برطرف می‌کند.


large_Untitled-2.jpg

medium_Untitled-2.jpg

small_Untitled-2.jpg

thumbnail_Untitled-2.jpg

Untitled-2.jpg

سگویت یا Segregated Witness یک سافت فورک است که با تغییر قالب بیت کوین، مشکلاتی مثل: انعطاف‌پذیری و افزایش ظرفیت بلاک را برطرف می‌کند. این طرح با انتقال سند مربوط به امضاهای دیجیتالی به خارج از تراکنش موجب بهبود سرعت پردازش و افزایش تراکنش‌ها در یک بلاک ا

سگویت (Segwit) همان راه نجات بیت کوین از دو مشکل مطرح شده بود که در آگوست سال 2017 اجرا شد. این طرح را پیتر وایلی (Pieter Wuille) مدیرعامل Blockstream به عنوان یک نسخه به‌روز و کارآمد برای بیت کوین ارائه داد.

سگویت Segwit  چیست و عملکرد آن به چه صورت است؟

از مشاغل پیشرو در حوزه کریپتوکارنسی مثل صرافی‌های مطرح، استخرهای معروف در آن دوره و چند کیف پول دیجیتال معروف؛ طرح سگویت معرفی شد.عبارت Segregated Witness، در واقع یک طرح بهبود برای پادشاه ارزهای دیجیتال یعنی بیت کوین است، سگویت (SegWit) در راستای رفع دو مشکل اجرا و پیاده سازی معرفی شد، هدف سگویت که یک سافت فورک است، در وهله اول فراهم کردن شرایطی برای محافظت از انعطاف پذیری (Malleability) تراکنش ها و در گام بعدی افزایش ظرفیت بلاک (Block Capacity) در شبکه بلاک چین بیت کوین است.سگویت از سوی تیم توسعه‌ دهندگان رمز ارز بیت کوین کور که یکی از محبوب‌ ترین کلاینت مرجع بیت کوین است، پیشنهاد و در آگوست ۲۰۱۷ بر روی بلاک چین بیت کوین اعمال شد.
## چرا بیت کوین به طرح سگویت SegWit نیاز دارد؟
شبکه بلاکچین بیت کوین شامل زنجیره‌ای از بلاک‌هاست و یک بستر آزاد توزیع شده است که از شبکه همتا به همتا یا Peer To Peer برای انجام تراکنش‌ها استفاده می‌کند. تراکنش‌‌های این شبکه را نودها مدیریت می‌کنند (نود سیستم‌ متصل به شبکه بلاکچین است که یک نسخه کامل از شبکه را دانلود و ذخیره می‌کند و عضو شبکه محسوب می‌شود). تمام تراکنش‌های انجام شده در بلاکچین باید به تایید نودها برسد و در سیستم آن‌ها کپی شود.هر تراکنش بیت کوین شامل ورودی و خروجی است. خروجی آدرس عمومی گیرنده در بلاکچین و ورودی آدرس عمومی فرستنده است. در کنار آدرس عمومی فرستنده در بخش ورودی یک امضا برای تایید میزان دارایی فرستنده وجود دارد. این امضا که بیشتر حجم تراکنش را در برمی‌گیرد، تایید می‌کند که فرستنده به اندازه مبلغ تراکنش در حساب خود دارایی دارد و اجرای تراکنش بدون مشکل انجام خواهد شد. این اطلاعات یا همان تراکنش پس از تایید شدن توسط نودها، بر روی بلاک‌‌ها ذخیره و به زنجیره بلاکچین اضافه می‌شوند.
تراکنش های ارز دیجیتال بیت کوین بسیار متفاوت تر از تراکنش های ارزهای فیات است، تراکنش ارزهای دیجیتال فیزیکی نیست، تاریخچه تراکنش ها تنها مدرکی است که به شما نشان می دهد که بیت کوین دارید.

دو نکته مهم در ارتباط با تراکنش های پادشاه ارز دیجیتال یعنی بیت کوین

صحت‌ سنجی و تایید تراکنش‌های بیت کوین توسط استخراج‌ کنندگان (بیشتر ماینرها در استخرها حضور دارند، و به صورت جداگانه فعالیت استخراج را انجام نمی دهند) انجام می‌شود. آن‌ها در عوض ارائه چنین خدماتی پاداش استخراج و کارمزد تراکنش را دریافت می‌کنند.
زمانی که در مورد ارزهای فیات بحث می شود، شما به عنوان گیرنده این ارزها نمی دانید که چگونه و از کجا آن را بدست آورده اید
## سگویت چگونه کار می‌کند؟
پس از بررسی چگونگی انجام تراکنش اولین کوین بازار ارزهای دیجیتال یعنی بیت کوین و ساختار بلاک در بلاک چین، زمان آن رسیده است در ارتباط با سگویت و اینکه چطور می تواند مشکلات را برطرف کند صحبت کنیم. سگویت با جداسازی داده های مربوط به امضای دیجیتال از تراکنش ها، اندازه بلاک را افزایش می دهد، لذا دلیل نام گذاری آن از عبارت Segregate به معنی جدا کردن و Witnesses به معنی تصدیق ها یا امضاها گرفته شده است.

سگویت (SegWit) اصطلاح با یک تیر دو نشان زده است را به وضوح به کاربران حوزه ارزهای دیجیتال نشان می دهد، سگویت داده های مربوط به امضای بخش اطلاعات ورودی را به بخش جداگانه ای که در بخش پایانی بلاک قرار دارد منتقل می کند لذا این عملکرد باعث تسهیل در محاسبه تراکنش ها و در نتیجه تا حد زیادی از حمله انعطاف پذیری جلوگیری می کند.

سگویت علاوه بر حل این مشکل، توانست زمینه را برای روی کار آمدن راهکارهای مقیاس پذیری بیت کوین نیز فراهم کند، یکی از نمونه راهکارها شبکه لایتنینگ بود؛ ظرفیت شبکه با خارج شدن حجم عمده ای از تراکنش ها از زنجیره اصلی و پردازش این تراکنش ها به صورت برون زنجیره ای، افزایش پیدا می کند.
## راهکارهای طرح سگویت SegWit برای بهبود مقیاس‌پذیری
افزایش حجم بلاک می‌تواند قدم بزرگی در راستای بهبود مقیاس‌پذیری شبکه باشد. طرح سگویت در این راستا قدم برداشته و ظرفیت بلاک‌ها را در بلاکچین بیت کوین افزایش داده است.
این طرح از دو روش اقدام به افزایش حجم بلاک بیت کوین کرده است:

افزایش آنی حجم بلاک تا ۴ مگابایت: حداکثر حجم بلاک در سافت فورک سگویت، ۴ مگابایت است. اما حجم واقعی بلاک به شرایط شبکه بستگی دارد. کارشناسان پیش‌بینی کرده‌اند که پس از آغاز به کار سگویت، حجم بلاک‌ها بین ۲ تا ۲.۱ مگابایت خواهد بود. همچنین با وجود سگویت هر بایت اطلاعاتی فقط یک چهارم از بلاک را اشغال می‌کند. به عبارتی میزان فضای ذخیره‌سازی تراکنش در بلاک‌ها ۴ برابر می‌شود.
جداسازی امضا از تراکنش: Segregated Witness از دو واژه‌ی Segregate به معنای جداسازی و تفکیک و witnesses به معنای شاهدان تشکیل شده است. شاهدان به معنای همان امضاهای تراکنش است. قبل‌تر توضیح دادیم که بخش زیادی از حجم تراکنش‌ها شامل امضاهای تایید آن است. در سافت فورک سگویت این امضاها به منظور کاهش حجم تراکنش و در نتیجه‌ی آن افزایش حجم بلاک، از اطلاعات ورودی و خروجی تفکیک خواهد شد. این طرح داده‌‌های مربوط به امضای تراکنش‌ها را در بخش جداگانه‌ای در انتهای بلاک قرار می‌دهد و سبب می‌شود محاسبه‌ی شناسه تراکنش بسیار سریع و آسان‌تر انجام شود.
طرح سگویت علاوه‌بر برطرف کردن مشکلات مقیاس‌پذیری شبکه، زمینه‌ی لازم برای روی کار آمدن راهکارهای مقیاس‌پذیری لایه‌ی دوم را فراهم کرد. یکی از این راهکارها شبکه‌ی لایتنینگ است. ‏با خارج شدن حجم عمده‌ای از تراکنش‌ها از زنجیره‌ی اصلی و پردازش آنها به‌‌صورت برون‌زنجیره‌ای، ظرفیت شبکه به‌شکل ‏چشم‌گیری افزایش می‌یابد.

## طرح SegWit چه مشکلاتی دارد؟
خارج کردن امضاها از ورودی تراکنش، می‌تواند مشکلاتی در پی داشته باشد. در بلاک هدر که از بخش‌های اصلی بلاک است، بخشی به نام ریشه درخت مرکل وجود دارد. این ریشه بالاترین قسمت درخت مرکل است که امکان تایید و اعتبارسنجی تراکنش‌ها را به بدون بررسی حجم زیادی از اطلاعات فراهم می‌کند.

با فعال‌سازی سگویت اطلاعات امضا دیگر بخشی از شناسه تراکنش نخواهد بود؛ اما هنوز باید در تراکنش وجود داشته باشد تا بلاک معتبر باشد. بنابراین برای اعتبارسنجی این بخش نیاز به یک درخت مرکل جداگانه است.

طرح متراکم کردن تراکنش‌ها و این ایده که بخشی از تراکنش‌ را خارج از زنجیره اصلی نگه‌داری کرد، با مخالفت‌هایی رو‌به‌رو شده است. مخالفان بر این باورند که با اجرای این فرایند از کاربردهای همه جانبه‌ی بلاکچین چشم‌پوشی می‌شود و از تمام ظرفیت‌های آن استفاده نخواهد شد.

سگویت یک فورک جدید بر روی بلاکچین بیت کوین است که نیاز به رسیدگی و کنترل اختصاصی توسط نودها و ماینرها دارد. این فورک جدید فقط شامل اطلاعات امضای تراکنش‌هاست و فعالیت در بستر آن برای ماینرها هیچ منفعتی نخواهد داشت. بنابراین انگیزه‌ای در آن‌ها برای نگهداری از این فورک ایجاد نخواهد شد. این در حالی‌ست که طرح سگویت سبب کاهش کارمزدها برای تایید تراکنش‌ها و همچنین کاهش درآمد ماینرها نیز خواهد شد؛ این نکته نیز انگیزه‌ی ‌آن‌ها را برای فعالیت در بستر فورک سگویت کم‌تر می‌کند.

سگویت استفاده از منابع را افزایش خواهد داد. زیرا ظرفیت‌، تراکنش‌ها، پهنای باند و تمام موارد این‌چنینی برای استفاده از شبکه بلاکچین بیت کوین، افزایش خواهد داشت.

و در آخر این‌که پیاده‌سازی سگویت بسیار پیچیده است و تمامی کیف پول‌های دیجیتالی باید آن را به‌صورت جداگانه اعمال کنند.

## مزایا و معایب سگویت (SegWit) چیست؟

مزایا سگویت (SegWit) 
تعداد تراکنش هایی که در یک بلاک اتفاق می افتد توسط سگویت افزایش می یابد.
در ارتباط با مقایس پذیری بیت کوین کمک می کند.
مشکل انعطاف پذیر تراکنش ها را برطرف می کند.
کمک به فعال سازی پروتکل لایتنینگ
کاهش کارمزد تراکنش 
کاهش اندازه هر تراکنش
کاهش زمان انتظار تائید تراکنش
با وجود افزایش تراکنش در هر بلاک، می توان افزایش درآمد کلی برای ماینینگ ها را نیز محاسبه کرد.
معایب سگویت (SegWit)
با توجه به عملکرد سگویت، کارمزد ماینرها می تواند کاهش پیدا کرد.
پیاده سازی سگویت کاری پیچیده است و نیاز می شود که همه کیف پول ها سگویت را خودشان به صورت جداگانه اعمال کنند.
سگویت باعث افزایش استفاده از منابع می شود.
با بوجود آمدن بیت کوین کش، سگویت توانست باعث دو قسمت شدن جامعه بیت کوین کور شود.
نگهداری و تعمیر سگویت یکی از مشکلات آن است چرا که نگهداری از آن توسط ماینرها هیچ سودی ندارد.
عبارت Segregated Witness، در واقع یک طرح بهبود برای اولین کوین بازار ارزهای دیجیتال یعنی بیت کوین است، سگویت (SegWit) در مسیر بهبود و رفع دو مشکل اجرا و پیاده سازی معرفی شد. هدف سگویت در وهله اول فراهم کردن شرایطی برای محافظت از انعطاف پذیری تراکنش ها و در گام بعدی افزایش ظرفیت بلاک در شبکه بلاک چین بیت کوین است.

medium_Untitled-1.jpg

small_Untitled-1.jpg

thumbnail_Untitled-1.jpg

Untitled-1.jpg

طرح سگویت، تعداد تراکنش‌ها در بلاک را افزایش می‌دهد و مقیاس‌پذیری بیت کوین را بهبود می‌بخشد. همچنین مشکلات انعطاف‌پذیری را برطرف خواهد کرد و به فعال‌سازی لایتنینگ کمک می‌کند.

Segregated Witness که به اختصار به آن SegWit می‌گویند، طرحی برای حذف اطلاعات امضا از تراکنش‌های بیت کوین به منظور افزایش ظرفیت بلاک‌‌ها در بلاکچین بود.در ۲۰ فوریه ۲۰۱۶ حین برگزاری میزگرد بیت کوین با حضور نمایندگانی