توکن سوزی ارز دیجیتال چیست و چرا انجام می شود؟

هنگامی که صحبت از سوزاندن کوین در مورد ارزهای دیجیتال می‌شود به طور عامیانه یعنی آن کوین مورد نظر را از بین می‌برند و به شکلی کاملاً عامدانه آنها را از دسترس خارج کرده و دیگر استفاده از آنها امکان پذیر نیست.

اگر بخواهیم کمی حرفه‌ای تر در مورد توکن سوزی صحبت کنیم مقصود این که تعدادی از این کوین‌های مورد نظر را به یک نشانی که به صورت Public و یا عمومی باشد انتقال دهید به گونه‌ای که دیگر نتوان آن تعداد کوین های منحصر بفرد را مصرف نموده و یا خرج کرد.

این امر به این علت رخ می‌دهد که کلیدهای مخصوص و منحصر بفرد این سکه ها در دسترس همگان نبوده و از دسترس خارج هستند. این نشانی مخصوص را به نام آدرس خوار (eater address) و یا سیاه چاله هم می‌شناسند. لذا هر توکن و یا سکه ای که به این آدرس خوارها منتقل شوند دیگر نمی توان نسبت به بازیابی آنها اقدام نمود و تا همیشه قابلیت استفاده از آنها از بین می‌رود.

کلیه‌ی افرادی که مایل هستند می‌توانند آدرسی که سکه ها به آنها انتقال پیدا کرده و عمومی نیز هستند را هم در بلاک چین مشاهده کنند و حتی ریز تراکنش های آن را هم کاملاً از نظر بگذرانند. به این امر دقت کنید که کوین هایی که از قابلیت سوزاندن بهره مند هستند می‌توانند تبدیل به پروژه هایی بسیار محبوب شوند که این امر در دنیای رقابتی ارزهای دیجیتال از اهمیت بالایی برخوردار است. در دنیای رمز ارزها، “سوزاندن کوین” یا کوین سوزی به معنای خارج کردن همیشگی توکن از گردش است. کوین سوزی اغلب با ارسال توکن به کیف پول ارز دیجیتال که هیچ کس به آن دسترسی ندارد، انجام می‌شود. سوزاندن مقدار زیادی از رمز ارز‌ها می‌تواند بر افزایش کمیابی آن رمز تأثیر بگذارد.

سوزاندن کوین عملی رایج، ساده و اقدام عمدی سازندگان توکت برای حذف آنهاست. دلایل زیادی برای سوزاندن وجود دارد که اصلی ترین آن، جلوگیری از تورم است.

بلاک چین‌های بزرگتر مانند بیت کوین و اتریوم از این مکانسیم استفاده نمی‌کنند. کوین سوزی بیشتر برای آلت کوین‌ها (سایر رمز ارز‌ها به غیر از بیت کوین) و توکن‌های کوچکتر به منظور کنترل کوین‌های در گردش است. فرآیند سوزاندن برای رمز ارز‌های یکتاست. ارزهای فیات معمولاً “سوزانده” نمی‌شوند.

سوزاندن توکن مشابه بازخرید سهام توسط شرکت های دولتی است که میزان سهام موجود را کاهش می‌دهد. سوزاندن توکن چندین کاربرد دارد و اهداف مختلفی را دنبال می‌کند.

نحوه‌ی سوزاندن کوین چگونه است؟

سوزاندن توکن ها یک مفهوم ساده است که به روش های مختلف انجام می‌شود و هدف آن کاهش تعداد توکن‎‌‎های موجود است. توکن ها پس از سوختن بازیابی نمی‌شوند. مراحل سوزاندن کوین:

• صاحب کوین، با بیان اینکه آنها می‌خواهند مقدار معینی از کوین‌ها را بسوزانند، فراخوانده می‌شود.
• سپس قرارداد تأیید می‌کند که فرد کوین دارد و تعداد کوین های اعلام شده معتبر است و فقط اعداد مثبت کار می‌کنند.
• اگر فرد کوین کافی نداشته یا عدد اعلام شده نامعتبر باشد (به عنوان مثال ۰ یا -۵)، عملکرد سوزاندن اجرا نمی‌شود.
• اگر به اندازه کافی کوین داشته باشد، تعداد کوین ها کم می‌شود. سپس کل عرضه آن کوین بروز شده و توکن ها سوخته می‌شوند. سوزاندن توکن ها به معنای متلاشی کردن آنها نیست در واقع منظور این است که این توکن غیرقابل استفاده می‌شود. این فرآیند شامل خرید مجدد یا حذف ارز از بازار است. برای انجام این کار، توکن ها در کلید‌های عمومی به عنوان “آدرس غیرقابل استفاده” شناخته شده اند، امضا می‌شوند و توسط همه گره ها در پرما قابل مشاهده هستد ولی قابل خرج کردن نیستند. وضعیت این کوین ها در بلاک چین منتشر می‌شود. ریپل در هر معامله به تدریج توکن ها را می‌سوزاند. هر زمان که یکی از طرفین از طریق XRP معامله کند، طرف دیگر می‌تواند کارمزدی را برای اجرای اول خود در نظر بگیرد و این کارمزد ها به هیچ مرکزی بر نمی‌گردد. در عوض، به محض مشخص شدن معامله با فرستادن توکن ها به آدرس غیرقابل استفاده سوزانده می‌شوند. استیبل کوین‌ها مانند تتر (USDT)، وقتی وجهی را واریز، برداشت یا استخراج می‌کنید معادل آن را می‌سوزانند. در نتیجه توکن ها، غیر قابل استفاده می‌شوند.

سوزاندن کوین در چه مواردی انجام می‌شود؟

هر بازار مالی از سازوکارهای مخصوص به خود برای کنترل و مدیریت آن بازار بهره می‌برد. یکی از این مکانیزم ها در دنیای ارزهای دیجیتال مفهومی است به نام سوزاندن کوین (Coin Burn). یکی از مواردی که این کار برای آن مورد استفاده قرار می‌گیرد در هنگام ارائه‌ی آی سی او (ICO) ها یا همان سکه هایی است که اصطلاحاً عرضه اولیه می‌شوند.

خیلی از پروژه هایی که عرضه اولیه می‌شوند وقتی که کلیه‌ی توکن ها و سکه هایشان عرضه می‌شوند برای باقیمانده‌ی آنها از همین مکانیزم سوزاندن کوین استفاده می‌کنند. حتی برخی از صرافی‌های بسیار بزرگ نظیر بایننس گاهاً در زمان های مشخص و به صورت سیکل وار اقدام به سوزاندن برخی از سکه های مخصوص خودشان می‌کنند. این امر کمک می‌کند تا ارزش و بهای توکن ها و سکه های آنها بیشتر شوند. البته که ناگفته نماند هر پروژه‌ای با قصد و هدف خاص خود اقدام به سوزاندن سکه ها و یا توکن های خود می‌کند و انگیزه ها کاملاً متفاوت هستند.

علت سوزاندن کوین ها چیست؟

• سازوکار اجماع اثرگذارتر
• کمک به بالا بردن ارزش و بهای سکه ها
• محافظت از سکه ها در مقابل اسپم
• مدرکی برای به اثبات رساندن تعهدهای با مدت زمان طولانی

سازوکار اجماع اثرگذارتر

هنگامی که یک کوین و یا توکن بخواهد از پروسه ی سوزاندن برای خود استفاده کند بایستی حتماً در پروسه‌ی اجماع خود از عاملی به نام پروف آو برن (Proof-of-burn) یا همان اثبات سوزاندن یا مدرک سوزاندن بهره مند باشند. پروسه ی اثبات سوزاندن که آن را به نام POB هم می‌شناسند روشی یکتا برای به دست آوردن اتفاق نظر در سامانه های توزیع و پخش هستند. در این روش از افراد مختلف نظیر ماینرها یا استخراج کننده ها ، کاربرها و شرکت کننده ها در این پروژه ها نظرخواهی می‌شود تا بتوانند قسمتی از کوین ها و یا سکه ها را بسوزانند و یا خیر. پی او بی ها (POB) در نمونه های متنوعی هستند که مورد این بحث نیست.

کمک به بالا بردن ارزش و بهای سکه ها

یکی از مهمترین مفاهیم در زمینه ی ارزهای دیجیتال کمیاب بودن یک ارز است. این کمیاب بودن را می‌توان یکی از عامل هایی به شمار آورد که سبب می‌شود یک کوین و یا ارز دیجیتال ارزشمند شود. رمز ارزها را می‌توان دارای ویژگی ای دانست که سبب جلوگیری از تورم می‌شوند. یعنی مقداری از این ارزها و یا کوین ها که به افراد عرضه می‌شوند کاملاً ثابت بوده و بعد از این که تعداد آنها به یک مقدار مشخص شده رسید دیگر کوین و یا ارز دیجیتال جدیدی به وجود نمی‌آید.

محافظت از سکه ها در مقابل اسپم

یکی از مزیت هایی که سوزاندن کوین در اختیار می‌گذارد این است که کمک می‌کند تا از تراکنش هایی که به صورت مزاحم و یا اسپم هستند در شبکه ی مورد نظر پیشگیری شود. این کار را می‌توان یک سازوکار طبیعی برای دفاع از حملاتی به شمار آورد که به منظور محروم کردن یک کوین از سرویس های مختلف یا همان (DDOS) انجام می‌شود. همانطور که خرید و فروش ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین ها دارای هزینه هایی به عنوان کارمزد هستند برای پروسه‌ی سوزاندن سکه ها هم می‌بایست مبلغی پرداخت شود. به همین علت هم برخی از پروژه ها برای این که این هزینه را پرداخت نکنند از مکانیزم سوزاندن بهره می‌برند. یعنی قسمتی از مبلغی که برای سوزاندن در نظر گرفته می‌شود به صورت اتوماتیک می‌سوزانند. برای نمونه یکی از رمزارزهایی که از این مکانیزم بهره می‌برد پروژه ی ریپل با نماد XRP است.

مدرکی برای به اثبات رساندن تعهدهای با مدت زمان طولانی

هنگامی که یک پروژه در دنیای ارزهای دیجیتال از سوزاندن کوین بهره می‌برد یعنی پروژه‌ی مورد نظر برای چیزی که می‌خواهد عرضه کند به صورت کاملاً قدرتمندی متعهد می‌شود. لذا این ساز و کار را می‌توان به نوعی یک ابزار برای پروژه های حوزه‌ی کریپتوکارنسی به شمار آورد که دربردارنده‌ی تعهد قوی برای پروژه‌ی مورد نظر است. عموماً همه‌ی پروژه ها هدف و مقصودی از ارائه دارند و این هدف معمولاً اضافه کردن میزان بهایی قابل توجه برای افرادی است که آن کوین و یا ارز دیجیتال را در اختیار دارند. عموماً کاربرهای اصلی برای هر پروژه ساپورت کننده‌هایی هستند که به عنوان حامی خدمات آن پروژه به شمار می‌آیند. به طور کلی هم اینطور می‌توان گفت که بهره‌گیری از مکانیزم‌های سوزاندن توکن ها و یا کوین ها حال می‌خواهد برای خارج کردن توکن های باقی مانده از عرضه اولیه ها باشد یا سوزاندن آنها به صورت منظم و سیکل وار می‌تواند سبب بهبود چشم انداز رشد و توسعه‌ی این پروژه ها در آینده شده و به پیشرفت آن پروژه و در نهایت رشد آن کمک شایان ذکری داشته باشد.

از کوین‌های سوزانده شده چه استفاده‌ای می‌شود؟

بله. یکی از کاربردهای برخی از پروژه‌ها برای سوزاندن کوین ها، ایجاد مکانیسم اجماع قابل اعتماد برای تأیید و افزودن معاملات به بلاک چین است.

یکی از مکانیسم های رایج سوزاندن توکن، اجماع اثبات سوختن (PoB) است. در این اثبات، کاربران برای پاداش استخراج توکن ها را می‌سوزانند. اثبات کار بدلیل پشتیبانی بیت کوین، یک انتخاب رایج است. اما منابع زیادی را مصرف می‌کند و غیرقابل انجام و گران است. PoB تلاش می‌کند با محدود کردن ماینرها به این مسئله بپردازند تا با تعداد توکن های سوزانده شده مطابقت داشته باشد.

از نظر تئوری، سوزاندن کوین ها، با کاهش تعداد ماینرها و رقابت، منابع را کاهش می‌دهد. در عمل، این مکانیزم به ماینر هایی که می‌توانند حجم عظیمی از توکن ها را یکبار بسوزانند، ظرفیت نامناسبی می‌دهد. برای مقابله با آن، بسیاری از اجرا های PoB از decay rate استفاده می‌کنند. PoB همچنین به اثبات سهام نیز شباهت دارد، زیرا هر دو از کاربران برای بدست آوردن پاداش استخراج استفده می‌کنند تا دارایی های موجود خود را قفل کنند. در PoB، با اگر ماینینگ متوقف شود، استیکرها می‌توانند کوین های خود را برداشت کنند.

آیا دارندگان از کوین سوزی سود می‌کنند؟

هم پروژه ها و هم دارندگان از سوزاندن توکن ها مزایای قابل توجهی کسب می‌کنند. دارندگان از چند روش سود بدست می‌آورند.

ممکن است سوزاندن توکن برای ایجاد پاداش در پروژه ها باشد. اما در واقع این مکانسیم هم برای توسعه دهندگان و هم برای سرمایه گذاران سود دارد. در بسیاری از موارد، سوزاندن کوین‌ها می‌تواند به ثبات ارزش کوین و جلوگیری از تورم قیمت کمک کند. ثبات انگیزه بیشتری برای نگهداری کوین به سرمایه گذاران می‌دهد و قیمت‌ها را با نرخ مناسب حفظ می‌کند ، بنابراین باعث می شود تا زمان و پهنای باند شبکه سالم باشد. سوختن توکن همچنین در مراحل اولیه تولید کوین، باعث ایجاد اعتماد می‌شود.

دلیل دیگر اینکه پروژه ها توکن های فروخته نشده را پس از ICO می‌سوزانند شفافیت بیشتر است. شرکتی که در بورس توکن های توزیع نشده می‌فروشد ممکن است سود اضافی کسب کند . از طرف دیگر، این وعده که وجوه جمع آوری شده برای معامله استفاده می‌شوند، باعث می‌شود توکن ها با قیمت عادلانه تری ارزیابی شوند.

در پروژه هایی مانند ریپل (XRP)، سوزاندن توکن امنیت کاربران را افزایش می‌دهد و اجازه می‌دهد براحتی معامله کنند. از آنجا که انگیزه ای برای دریافت کارمزد های بالاتر وجود ندارد، کاربران می‌توانند به شبکه های با مسئولیت اعتماد کنند.

سوزاندن کوین یا کوین برن (Coin Burn) مکانیزمی است که برای ارزهای دیجیتال مورد استفاده قرار می‌گیرد و به معنی از بین بردن تعداد معینی کوین است که ریز این تراکنش ها در بلاک چین به ثبت می‌رسد.