تاثیر رکود تورمی بر بازار رمزارزها

رکود تورمی پدیده نسبتاً نادری است که همراه با رکود اقتصادی و تورم بالا رخ می‌دهد. به عبارت دیگر، رکود تورمی زمانی رخ می‌دهد که رشد اقتصاد به‌ اندازه کافی سریع نیست که نیازهای مردم را برآورده کند (رکود اقتصادی)

و در عین حال، قیمت‌ها نیز افزایش یافته است (تورم بالا).به همین دلیل، رکود تورمی را می‌توان به عنوان یک تناقض در نظر گرفت؛ زیرا شرایط موجود با یکدیگر مطابقت ندارند.رکود تورمی یک پدیده اقتصادی و ترکیبی از رشد آهسته اقتصادی و افزایش هزینه‌های زندگی است. تا چندین دهه، اقتصاددانان باور داشتند که احتمال ایجاد رکود تورمی به‌خاطر قوانین اقتصادی غیرممکن است، اما شوک‌های اقتصادی قرن گذشته نشان دادند که این پدیده واقعاً اقتصاد جهانی را تهدید می‌کند. اخیراً ایالات متحده آمریکا اعلام کرد که شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) این کشور در سال گذشته ۷.۵ درصد افزایش یافته و بیشترین رشد را از سال ۱۹۸۲ تجربه کرده است.

رکود اقتصادی چیست؟

رکود اقتصادی زمانی اتفاق می‌افتد که رشد اقتصادی یک کشور در یک دوره زمانی مشخص، صفر یا بسیار کم باشد. اکثر اقتصاددانان باور دارند که اگر رشد اقتصادی سالانه کشوری کمتر از ۲ درصد باشد، این کشور با رکود مواجه شده است. علاوه بر این، کاهش تولید، افزایش بیکاری و افزایش اشتغال پاره‌وقت از جمله مشخصه‌های رکود اقتصادی است. رکود اقتصادی می‌تواند کوتاه‌مدت و یا بلندمدت باشد و یا در صنایع خاصی رخ دهد.

در تعریف اقتصادی، رکود اقتصادی زمانی ایجاد می‌شود که میزان رشد یک کشور در دو دوره سه‌ماهه به‌طور پشت‌سرهم منفی باشد. در این دوره‌ها، تولید، درآمد، اشتغال و تجارت این کشورها به‌شدت کاهش می‌یابد. رکود‌ها معمولاً حداقل بین ۶ ماه تا یک سال طول می‌کشند و تولید ناخالص داخلی یک کشور را به‌شدت کاهش می‌دهند.

وقتی یک کشور وارد رکود اقتصادی می‌شود، دستمزدهای آن افزایش نمی‌یابد و بازارهای سهام آن ضرر می‌کنند. رکود ممکن است برای هر کشوری رخ دهد و فرقی نمی‌کند که چقدر پیشرفته باشد. دلایل مختلفی برای رکود وجود دارد. در اغلب اوقات، شوک‌های اقتصادی نقش مهمی در رکود ایفا می‌کنند. برای مثال، زمانی که اقتصادها به‌خاطر زلزله، سیل، جنگ، اعتصاب و اعتراضات داخلی یا بلایای طبیعی آسیب می‌بینند، اقتصاد آنها به‌سمت رکود حرکت می‌کند.

چه چیزی باعث Stagflation می‌شود؟

رکود تورمی می‌تواند ناشی از افزایش هزینه‌های زندگی یا کاهش تولید ناخالص داخلی باشد. البته چند دلیل دیگر نیز برای ایجاد Stagflation وجود دارد؛ از جمله: شوک‌های عرضه و خطا در سیاست پولی.

شوک عرضه رویدادی است که باعث می‌شود قیمت‌ها بدون تغییر در تقاضای کل یا موجودی شرکت‌ها افزایش یابد. این شوک‌ها می‌توانند به دلیل اقدامات انسانی تحریک شوند. به عنوان مثال، تضاد بین دولت‌ها ممکن است قیمت نفت یا سایر ورودی‌های ضروری در فرآیند تولید را افزایش دهد که منجر به تورم ناشی از هزینه بالا (cost-pull inflation) می‌شود؛ تورم ناشی از افزایش هزینه‌ها در نتیجه افزایش دستمزدها و مواد خام. رکود اقتصادی زمانی اتفاق می‌افتد که رشد اقتصادی یک کشور در یک دوره زمانی مشخص، صفر یا بسیار کم باشد. اکثر اقتصاددانان باور دارند که اگر رشد اقتصادی سالانه کشوری کمتر از ۲ درصد باشد، این کشور با رکود مواجه شده است. علاوه بر این، کاهش تولید، افزایش بیکاری و افزایش اشتغال پاره‌وقت از جمله مشخصه‌های رکود اقتصادی است. رکود اقتصادی می‌تواند کوتاه‌مدت و یا بلندمدت باشد و یا در صنایع خاصی رخ دهد.

در تعریف اقتصادی، رکود اقتصادی زمانی ایجاد می‌شود که میزان رشد یک کشور در دو دوره سه‌ماهه به‌طور پشت‌سرهم منفی باشد. در این دوره‌ها، تولید، درآمد، اشتغال و تجارت این کشورها به‌شدت کاهش می‌یابد. رکود‌ها معمولاً حداقل بین ۶ ماه تا یک سال طول می‌کشند و تولید ناخالص داخلی یک کشور را به‌شدت کاهش می‌دهند.

وقتی یک کشور وارد رکود اقتصادی می‌شود، دستمزدهای آن افزایش نمی‌یابد و بازارهای سهام آن ضرر می‌کنند. رکود ممکن است برای هر کشوری رخ دهد و فرقی نمی‌کند که چقدر پیشرفته باشد. دلایل مختلفی برای رکود وجود دارد. در اغلب اوقات، شوک‌های اقتصادی نقش مهمی در رکود ایفا می‌کنند. برای مثال، زمانی که اقتصادها به‌خاطر زلزله، سیل، جنگ، اعتصاب و اعتراضات داخلی یا بلایای طبیعی آسیب می‌بینند، اقتصاد آنها به‌سمت رکود حرکت می‌کند.

رکود تورمی چگونه بر بازار ارزهای دیجیتال تأثیر می‌گذارد؟

ارزهای دیجیتال یک فناوری نسبتاً نوظهور به شمار می‌روند. از این رو، هنوز اطلاعات زیادی در مورد اینکه آیا رمزارزها سرمایه‌گذاری خوبی در طول رکود تورمی هستند و اینکه رکود تورمی به طور کلی برای این بازار خوب است یا بد، وجود ندارد.

برای درک رفتار ارزهای دیجیتال در طول Stagflation، می‌توان رفتار بازارهای سنتی در طول تورم یا رکود تورمی را بررسی کرد. رکود تورمی به طور طبیعی برای بازارهای سنتی بد است و از طرفی، بازار ارزهای دیجیتال همبستگی بالایی با شاخص‌های عمومی دارند؛ به این معنی که احساسات منفی می‌توانند به بخش ارزهای دیجیتال هم نفوذ کنند. بنابراین، در طول رکود تورمی سرمایه‌گذاران خرد ممکن است علاقه کمتری به خرید دارایی‌های دیجیتال داشته باشند و در نتیجه، تقاضای کمتری برای ارزهای دیجیتال نسبت به زمان‌های معمول وجود خواهد داشت. به هر حال، تورم بالا به طور مستقیم بر میزان پولی که مردم برای خرید ارزهای دیجیتال (که سرمایه‌گذاری پرخطرتری محسوب می‌شود) اختصاص می‌دهند، تأثیر می‌گذارد.

با این حال، بسته به استراتژی یک سرمایه‌گذار، او ممکن است به جای محصولات سرمایه‌گذاری سنتی، در بخش دارایی‌های دیجیتال سرمایه‌گذاری کند. ارزهای دیجیتال روی یک بلاکچین اجرا می‌شوند و مانند ارزهای فیات به سیاست پولی کشور خاصی وابسته نیستند. هنگامی که تورم در یک کشور افزایش می‌یابد، اما در کشور دیگری چنین نیست، سرمایه‌گذاران همچنان می‌توانند از سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال سود ببرند؛ حتی اگر ارزش پول اصلی آنها به دلیل فشارهای تورمی از دست برود. سرمایه‌گذاران اغلب به دنبال راهی برای محافظت از ثروت خود در برابر Stagflation هستند؛ به ویژه در کشورهایی مانند ونزوئلا یا آرژانتین که در آنها تورم فوق‌العاده بالا است و به عبارتی، تورم حاد یا اَبَرتورم (Hyperinflation) رخ می‌دهد. به هنگام ایجاد اَبَرتورم، قیمت کالاها و خدمات حیاتی در یک کشور به طور غیرقابل‌کنترلی افزایش می‌یابد. در چنین کشورهایی و در طول رکود تورمی، ارزهای دیجیتال می‌توانند گزینه مناسبی برای سرمایه‌گذاری باشند؛ زیرا یک وسیله پرداخت جایگزین را فراهم می‌آورند و از سرمایه افراد در برابر تورم شدید محافظت می‌کنند.

تورم چیست؟

در علم اقتصاد، اصطلاح «تورم» به کاهش قدرت خرید یک ارز اشاره دارد. به‌عبارت دیگر، وقتی در یک کشور قیمت کالاها و خدمات افزایش می‌یابد، مردم و مصرف‌کنندگان آن مجبور می‌شوند برای خرید یک کالا پول بیشتری بپردازند. این امر نشان‌دهنده تورم است.

در واقع، تورم باعث می‌شود که ارزها ارزش و قدرت خرید خود را از دست بدهند. برعکس، کاهش تورم باعث می‌شود که قیمت‌ها کاهش و قدرت خرید ارزها افزایش یابد. کاهش قدرت خرید یک ارز دیجیتال باعث کاهش درآمد می‌شود. وقتی قیمت‌ها بالا می‌رود، مردم کمتر بیرون می‌روند و کمتر خرج می‌کنند. به علاوه، در این حالت پول کمتری را هم به سرمایه‌گذاری اختصاص می‌دهند. در نهایت نیز وقتی هزینه‌های زندگی اکثریت مردم یک کشور افزایش می‌یابد، رشد اقتصادی آن کند می‌شود. یکی از دلایل ایجاد تورم در بلندمدت می‌تواند عرضه پول بیش‌ از حد باشد. گاهی اوقات دولت‌ها تصمیم می‌گیرند برای پرداخت هزینه‌های خود پول چاپ کنند. وقتی عرضه پول یک کشور افزایش یابد، تقاضای مردم برای کالا و خدمات رشد می‌کند. از آنجا که تولید این کشور ثابت مانده است، شرایط موجود در نهایت منجر به افزایش قیمت‌ها یا همان تورم می‌شود.

رکود تورمی چگونه است؟

کود تورمی ترکیبی از رکود و تورم است. اصطلاح رکود تورمی در دهه ۱۹۶۰ و توسط یک سیاست‌مدار بریتانیایی به نام ایین مکلئود (Iain Macleod) ایجاد شد. سپس، یکی از بهترین نمونه‌های رکود تورمی در دهه ۱۹۷۰ اتفاق افتاد. در این دوره، در چند کشور پیشرفته، علاوه بر اینکه رشد اقتصادی پایین و بیکاری بالا بود، قیمت کالاها موردنیاز مردم هم به‌خاطر کمبود سوخت افزایش یافت. ایالات متحده هم یکی از کشورهایی بود که به‌شد آسیب دید و بیکاری آن افزایش یافت. افزایش قیمت نفت و کاهش تولید اقتصادی آمریکا به‌قدری بد بود که رشد تولید ناخالص این کشور در پنج فصل متوالی منفی شد.

علاوه بر این، رکود تورمی راه را برای شاخص فلاکت هموار می‌کند. شاخص فلاکت میزان ناراحتی اقتصادی ایجادشده توسط رکود تورمی و چگونگی تأثیر آن بر رفاه مردم را اندازه گیری می‌کند. این شاخص با ترکیب نرخ تورم فعلی و نرخ بیکاری به دست می‌آید. با این حال، اکثر دانشگاهیان تا دهه ۱۹۶۰ عمدتاً رکود تورمی را رد می‌کردند؛ چراکه تئوری‌ها و مدل‌های اقتصادی آن زمان بر این باور بودند که بیکاری و تورم متضاد هستند و هرگز با هم رشد نمی‌کنند.

نظریه‌های کینزی در آن زمان پیشنهاد می‌کردند که اگر کشوری تلاش کند تورم خود را کاهش دهد، زندگی مردم آن چالش‌برانگیز‌تر می‌شود و میزان بیکاری آنها افزایش می‌یابد. این نظریه‌ها باور داشتند سیاست‌هایی که قصد دارند بیکاری را کاهش دهند، تورم را افزایش می‌دهند. با این حال، جهان واقعی نشان داد که چنین چیزی همیشگی نیست. وقتی رکود تورمی در اقتصاد کشورهای پیشرفته ظاهر شد، اکثر افراد فهمیدند که چگونه تئوری‌های اقتصادی پذیرفته‌شده تأثیر بالای سیاست‌های اقتصادی را نادیده می‌گیرند.

رکود تورمی برای بیت کوین به چه معنا است؟

رکود تورمی در کنار تورم بالا و رکود اقتصادی رخ می‌‌دهد و از طرفی، بیت کوین را می‌توان به عنوان پوششی در برابر تورم و به طور همزمان به عنوان یک دارایی پرخطر در نظر گرفت که قیمت آن ممکن است در طول رکود اقتصادی کاهش یابد. در واقع، بیت کوین را می‌توان همانند طلا دید که به طور سنتی به عنوان محافظی در برابر تورم عمل می‌کند. اولاً، بیت کوین یک وسیله پرداخت غیرمتمرکز جهانی است که خارج از کنترل مقامات مرکزی عمل می‌کند. دولت‌ها هیچ کنترلی بر آن ندارند و این امر باعث می‌شود که تقریباً از فساد و سیاست‌های پولی مصون باشد. علاوه بر این، بیت کوین یک دارایی کمیاب است؛ زیرا حداکثر عرضه آن برابر با ۲۱ میلیون واحد در نظر گرفته شده است. از طرفی، بیت کوین یک دارایی ضد تورمی است؛ چراکه تعداد بیت کوین‌های عرضه‌شده به بازار، هر چهار سال به نصف کاهش می‌یابد. به دلیل کمبود و محدود بودن عرضه بیت کوین، به این رمزارز «طلای دیجیتال» نیز می‌گویند. به طور کلی، ارزش سرمایه‌گذاری‌های پرریسک با افزایش نرخ بهره کاهش می‌یابد. از طرف دیگر، اگر معلوم شود که سیستم اقتصادی فعلی ناپایدار است، Stagflation می‌تواند کاتالیزوری برای پذیرش بیت کوین و ارزهای دیجیتال باشد. به عبارت دیگر، اگر بیت کوین به عنوان یک جایگزین یا پوشش در برابر یک سیستم مالی شکست‌خورده عمل کند، قیمت و پذیرش آن ممکن است در شرایط نامطمئن اقتصادی افزایش یابد. زمانی که اعتماد عمومی به بیت کوین از اعتماد به سیستم اقتصادی فعلی فراتر رود، نقطه عطف بزرگی برای این ارز دیجیتال به دست خواهد آمد.

رکود تورمی چگونه رفع می شود؟

رکود تورمی یک پدیده اقتصادی است که روی کشورهای مختلف، با هر اندازه و در هر مرحله‌ای از توسعه، تاثیر می‌گذارد. هرچند که اقتصاددانان می‌گویند راه‌حل واحدی برای رفع رکود تورمی وجود ندارد؛ آنها باور دارند که افزایش بهره‌وری بدون تورم می‌تواند به تغییر سیاست‌های پولی کمک کند و تورم را کاهش دهد. متأسفانه، این نظریه هنوز اثبات و عملی نشده است.

برای حل مشکل رکود تورمی مستلزم می‌بایست بین مشکلات مالی شهروندان و مشاغل مختلف تعادل ایجاد شود و در عین حال از سیاست‌های مناسبی برای محافظت در برابر کمبود عرضه استفاده گردد. اگر سیاست‌گذاران بتوانند به‌طور همزمان اقتصادها را تحریک کنند و هزینه زندگی مصرف‌کنندگان را کاهش دهند، می‌توانند به کاهش رکود تورمی کمک کنند. با این حال، برخی از کشورها به‌قدری درگیر رسیدگی به مشکلات فوری اقتصادی و اجتماعی خود هستند که ایجاد یک استراتژی بلندمدت برایشان به‌شدت سخت است.

علاوه بر این، برای مقابله با رکود تورمی، یک کشور باید تولید خود را با سرعتی سالم افزایش دهد تا کسب‌وکارها بتوانند به‌طور پیوسته مشاغل جدیدی ایجاد کنند و بیکاری را کاهش دهند. همچنین، قیمت‌ها هم باید نسبتاً ثابت بماند تا اطمینان حاصل شود که مردم پول کافی برای تحریک اقتصاد دارند.

تأثیرات رکود‌ تورمی را می‌توان در سطح جهانی و در بازارهای مختلف احساس کرد. بازار ارزهای دیجیتال هم از این امر مستثنی نیست. با این حال، اگر سرمایه‌گذاران نتوانند در بازارهای سنتی سود کنند، رکود‌ تورمی می‌تواند بازار ارزهای دیجیتال را از بازار سهام جدا کند. اگر چنین اتفاقی بیفتد، رکود تورمی می‌تواند سرمایه‌گذاران سنتی را ترغیب کند تا به ارزهای دیجیتال به‌عنوان جایگزینی برای سهام نگاه کنند.