ارز دیجیتال نئو (NEO) چیست و چگونه کار می‌کند؟

نئو (یا همان AntShares) یک پلتفرم متن باز مبتنی بر تکنولوژی بلاک چین در دسته بندی ارز دیجیتال است که توسط Da Hongfei و Erik Zhan سال 2014 میلادی در کشور چین ایجاد شد و سپس در ماه ژوئن 2017 به NEO تغییر نام داد.

NEO در صدد اتوماسیون مدیریت دارایی های دیجیتال با استفاده از قراردادهای هوشمند بوده و با هدف نهایی ایجاد یک سیستم اقتصادی هوشمند مبتنی بر شبکه توزیع شده (Distributed Network) ایجاد شده است.

شبکه نئو NEO از مکانیسم اجماع بر اساس تحمل خطای بیزانس (dBFT) بین تعدادی از گره های تأیید شده مرکزی بهره می‌برد و می تواند تا 10,000 تراکنش در ثانیه (TPS) را پشتیبانی کند. تحمل خطای بیزانس یک مسأله فرضی است که در آن 9 ژنرال سعی می کنند با پیروی از رأی اکثریت، تصمیم گیری کنند که چگونه به یک شهر حمله کنند.

ارز محلی بلاک چین نئو NEO با نماد اختصاری NEO نمایش داده میشود. نئو NEO یک توکن غیر قابل تقسیم است که توکن های GAS را تولید می کند. توکن های GAS یک دارایی جداگانه در شبکه هستند که می توان از آنها برای پرداخت هزینه معاملات استفاده کرد. در حقیقت GAS به عنوان سوخت پلتفرم نئو NEO محسوب می شود؛ یعنی جهت پرداخت کارمزد محاسبات یا توسعه قراردادهای هوشمند در شبکه از آن استفاده می شود. نرخ تورم GAS با یک الگوریتم نیمه عمر کنترل می شود که 100 میلیون GAS را طی حدود 22 سال آزاد می کند.

در کل 100 میلیون نئو NEO در بلاک اولیه (Genesis Block) ایجاد شد. 50 میلیون NEO به سرمایه گذاران اولیه فروخته شد و 50 میلیون باقی مانده نیز در یک قرارداد هوشمند قرار داده شد. طبق این قرارداد هوشمند هر ساله 15 میلیون NEO آزاد می‌شود که توسط تیم توسعه دهنده نئو برای تأمین اعتبار اهداف بلند مدت استفاده می شود.

تاریخچه پیدایش نئو

سال 2014 میلادی – ایجاد پلتفرم انت شیرز (Antshares) سال 2015 میلادی – انتشار مقاله سفید (Whitepaper) انت شیرز / راه اندازی شبکه آزمایشی (TestNet) سال 2016 میلادی – انتشار مکانیسم اجماع dBFT برای پلتفرم Antshares / راه اندازی شبکه اصلی (MainNet) انت شیرز سال 2017 میلادی – تغییر نام Antshares به NEO / توسعه استاندارد توکن NEP-5 / انتشار اولین توکن NEP-5 توسط Red Pulse سال 2018 میلادی – شروع عدم تمرکز شبکه / شروع توسعه برای NEO نسخه 3.0

تفاوت نئو (NEO) و اتریوم (ETH)

محبوبیت نئو NEO به دلیل شباهت آن به محیط قراردادهای هوشمند اتریوم (Ethereum) به طور پیوسته در حال افزایش است. قابلیت قراردادهای هوشمند به کاربران پلتفرم NEO اجازه می دهد تا به صورت خودکار به ذخیره سازی و تبادل دارایی های دیجیتال خود بپردازند.

در مقایسه با اتریوم که زبان برنامه نویسی مخصوص خود به نام Solidity را دارد، نئو از همه زبان های برنامه نویسی رایج مانند پایتون، جاوا و جاوا اسکریپت در قراردادهای هوشمند پشتیبانی می کند. هدف این است که توسعه دهندگان در سراسر جهان بتوانند اپلیکیشن های کاربردی خود را در بلاک چین نئو NEO برنامه نویسی و اجرا نمایند.

NEO Gas سکه دیگری با نماد اختصاری GAS است که بر روی پلتفرم نئو اجرا می شود. همانطور که گفتیم NEOنئو قابل تقسیم نیست، بنابراین استفاده از آن برای پرداخت کارمزدها دشوار است. اما GAS قابل تقسیم است و به عنوان روش پرداخت جهت استفاده از قراردادهای هوشمند و معاملات استفاده می شود. کارمزدهای Gas به نمایندگان اعطا می شود؛ آنها کاربرانی هستند که معاملات را در Blockchain معتبر می کنند.

توکن های Gas با نرخ 8 GAS به ازای ساخت هر بلوک در Blockchain تولید می شوند. نرخ تولید به ازای هر 2 میلیون بلوک تولید شده، یک توکن کاهش می یابد. تقریباً در سال 2039، گردش گاز Gas به 100 میلیون میرسد و تولید آن متوقف خواهد شد.

ویژگی های شبکه نئو (NEO)

علاوه بر قابلیت های پروتکل مرکزی، تیم توسعه دهنده Neo در حال اجرای تعدادی پروژه جانبی است که مزایای مختلفی را به اکوسیستم نئو Neo می دهد:

NeoX NeoX اجازه می دهد تا معاملات فراتر از Blockchain اجرا شوند. پروتکل های مشابه شامل قراردادهای هوشمندی هستند که به منظور تأمین منابع مالی در یک Blockchain و دسترسی به وجوه در یک زنجیره جایگزین، ایجاد می شوند. NeoFS NeoFS اجازه می دهد فایل های بزرگ تقسیم شده و در سراسر شبکه توزیع شوند. کاربران می توانند میزان مطمئن بودن فایلها را مشخص کنند. فایل هایی با قابلیت اطمینان کم می توانند با حداقل هزینه ذخیره و بازیابی شوند. با پرداخت کارمزد بالاتر، داده ها را می توان در گره های قابل اطمینان ذخیره کرد. NeoQS کامپیوترهای کوانتومی امنیت تکنیک های خاص رمزنگاری را تهدید می کنند. Neo از مکانیزم رمزنگاری مبتنی بر شبکه استفاده می کند که آن را (NeoQS (Safe Quantum Safe می نامد و از لحاظ نظری به حملات رایانه های کوانتومی مقاوم است. به احتمال زیاد، محاسبات کوانتومی در آینده نزدیک سیستم های رمزنگاری را تحت تأثیر قرار می دهد.

ارزش نئو (NEO) در گذر زمان

NEO با افزایش ارزش 12 درصدی پس از جریان بزرگ فروش ارزهای رمزنگاری شده مواجه شد. این نوسانات قوی باعث شد NEO نئو به رقابت با لایت کوین بپردازد و عنوان ششمین ارز دیجیتالی را به لحاظ حجم معاملات بازار بدست آورد. سکه GAS نیز از نوسانات قابل توجهی برخوردار بوده است. هر دو سکه اخیراً در مرکز توجه قرار گرفته اند و توسعه دهندگان در کنفرانس ها راجع به آنها مقالاتی منتشر می نمایند. هر دو آلت کوین دارای یک تیم بازاریابی قوی هستند و احتمال افزایش قیمت آنها در آینده ای نزدیک وجود دارد.

قیمت نئو NEO در زمان نگارش این مقاله تقریباً 75 دلار است و بر اساس حجم معاملات بازار با 4.9 میلیارد دلار، در جایگاه هشتم در میان ارزهای دیجیتالی قرار دارد.

قابلیت های پلتفرم نئو (NEO)

علاوه بر قابلیت های بیان شده، تیم توسعه دهنده نئو NEO در حال اجرا و توسعه تعدادی پروژه جانبی است که قابلیت های مختلفی را برای اکوسیستم نئو به همراه دارد که برخی از آنها عبارتند از:

NeoVM NeoVM یک محیط اجرای قراردادهای هوشمند است که دارای مزایایی همچون امنیت، مقیاس پذیری و همرسانی بالا است. این پلتفرم بسیار سریع راه اندازی می شود و فقط به مقدار کمی از منابع سخت افزاری نیاز دارد. این برنامه به منظور اشکال زدایی و آزمایش قراردادهای هوشمند طراحی شده تا امکان توسعه آسانتر و سریعتر آنها فراهم شود.

NeoFS NeoFS اجازه می دهد داده ها با حجم بالا در شبکه تقسیم شده و در سراسر آن توزیع شوند. کاربران می توانند از طریق این سیستم میزان مطمئن بودن فایلها را مشاهده نموده و فایل هایی با قابلیت اطمینان کم را با حداقل هزینه ذخیره و بازیابی کنند. بدیهی است با پرداخت کارمزدهای بالاتر، داده ها را می توان در گره های قابل اطمینان ذخیره سازی کرد.

NeoID NeoID برای اولویت بندی مقیاس معاملات و انجام عملیات در شبکه استفاده می شود. در حقیقت NeoID یک استاندارد برای شناسایی کاربران در بلاک چین است. معاملات در مقیاس کوچکتر و قراردادهای هوشمند که دارای NeoID از پیش تعیین شده نیستند، می توانند با پرداخت GAS اضافی برای رسیدن به جلوی صف اولویت تأیید بلوک اقدام کنند.