قانون گذاری NFT ها

ظهور NFT در حدود سال 2017 و افزایش محبوبیت آنها در سال 2021 بحث های طولانی را در مورد اهمیت آنها به عنوان محصولات سرمایه گذاری و خطرات مرتبط با آنها ایجاد کرده است.NFT مخفف توکن غیر قابل تعویض یا non-fungible token است.

توکن غیر قابل تعویض نوعی توکن دیجیتال و دارایی رمزنگاری مرتبط با بلاک چین است که به عنوان یک گواهی دیجیتالی اصالت نیز عمل می کند. انواع اشیاء دیجیتال را می توان به عنوان NFT خریداری کرده و یا فروخت، از جمله تصاویر، موسیقی، فیلم ها، کتاب ها، سرزمین مجازی و حتی توییت ها.

تفکر پشت NFT ها این است که آنها به همان شکلی که امضای یک نقاشی از یک هنرمند روی بوم قرار دارد، به عنوان یک امضای دیجیتال منحصر به فرد عمل می کنند. برای مثال تابلوی مونالیزا یک اثر هنری اصیل است و نمی توان آن را با نقاشی مشابه دیگری از مونالیزا در یک فروشگاه هدیه عوض کرد چرا که ارزش یکسانی نخواهد داشت.

NFT اثبات اصالت در بلاک چین است (معمولاً بلاک چین اتریوم، که رکورد دیجیتال تراکنش ها است). بلاک چین به عنوان یک لیست یا دفتر کل کار می کند و اطلاعاتی مانند موارد زیر را شامل می شود:

اثبات مالکیت: چه کسی مالک دارایی دیجیتال است. زمانی که خریداری شده است. چه زمانی فروخته شده و به چه کسانی فروخته شده است. این سوابق را نمی توان جعل کرد زیرا گزارش اطلاعات توسط هزاران رایانه و گره در سراسر جهان در یک دفتر کل عمومی نگهداری می شود. این ثبت اطلاعات اصالت و نایابی یا کمیابی را تضمین می کند.

آثار هنری دیجیتال به طور خاص توجه گسترده ای را به خود جلب کرده است. این آثار یک توکن دیجیتالی به آن متصل است که اصل بودن آن را تأیید می کند. در حالی که تصویر دیجیتال را می توان تکرار کرد، توکن NFT را نمی توان تکرار کرد و فقط یک نفر می تواند مالک توکن باشد.

افزایش محبوبیت و علاقه به NFT به واسطه برخی از فروش های برجسته هنر دیجیتال در سال های اخیر مشهود است. اولین توییت جک دورسی، یکی از بنیانگذاران شبکه اجتماعی پرطرفدار توییتر، به قیمت 2.9 میلیون دلار فروخته شد. CryptoPunks، با داشتن مجموعه‌ای از 10,000 شخصیت، در حال تجارت جنون آمیز در این زمینه بوده است، به طوری که مراکز حراجی بزرگ مانند هنری کریستیز و ساتبی آن‌ها را در حراج آنلاین می‌فروشند.

حتی نوازندگان نیز به این روند پیوسته اند و به عنوان یک کالای قابل فروش به آن نگاه می کنند. Weeknd، خواننده و ترانه سرا، اولین مجموعه هنری و موسیقی منتشر نشده خود را به قیمت 2 میلیون دلار فروخت و استیو آئوکی با همکاری آنتونی تودیسکو، NFT کلیپ 36 ثانیه‌ای «Hairy» را به قیمت 888888.88 دلار فروخت. واضح است که NFT از طرق مختلف شروع به نفوذ در فرهنگ پاپ کرده است. از سال ۲۰۲۱، رشد و رونق بازار توکن‌های غیرقابل معاوضه (Non-fungible token) که به nft معروف‌اند، رشد بسیار زیادی کرده است. در این سال، حجم بازار nftها حدود ۲۰هزار میلیارد دلار ارزش پیدا کرد. گفته می‌شود که این رقم تا سال ۲۰۲۵ دوبرابر هم خواهد شد. بازار nftها در سکوت و سایه به رشدی به این بزرگی رسید. کسب‌وکارهایی از زمینه‌های مختلف مشغول استفاده از دنیای nft برای بالابردن آگاهی‌ها نسبت به برندشان هستند. در واقع می‌خواهند با ساختن nft برای برندشان تبلیغ کنند. کریپتوپانک، متاورس و حضور nba در این بازار همگی از نشانه‌های رشد و رونقی جذاب‌اند.

همین رشد و طرفداران پرشمار است که قانون‌گذاران و دولت‌ها را درباره nftها نگران می‌کند. چارچون قانون گذاری nft چیست؟ دنیای بی‌قانون این توکن‌ها می‌تواند خطرات و چالش‌های زیادی در پی داشته باشد.

هر توکن nft، راهی رمزگذاری‌شده و دیجیتالی برای اثبات و ابراز مالکیت دارایی‌هاست. این توکن‌ها مالکیت یک اثر هنری یا هر دارایی باارزش دیگری را نشان می‌دهند. هریک از این دارایی‌ها از کُدهایی هویتی و متادیتاهایی (metadata ) برخوردارند که آنها را از هم متمایز می‌کنند.

nftها منحصربه‌فرد هستند، غیرقابل‌جایگزینی و غیرقابل تقسیم‌اند و می‌توانند شامل هرچیز از شناسه‌ای برای مالکیت یک دارایی، حق معنوی اثر، عنوانی آکادمیک، اثری هنری، بازی یا… باشند. این‌ها هم مانند رمزارزهایی چون بیت کوین ضرب و استخراج می‌شوند. پای قراردادهای هوشمند به اینجا هم وارد می‌شود و به نسبت‌دادن مالکیت به توکن‌ها و شفاف‌سازی تراکنش‌پذیری‌ آنها کمک می‌کنند. لزوم قانون گذاری nft را احساس می‌کنید؟ در چنین بستری نیاز به قانون هست؟

قراردادهای هوشمند می‌توانند بخشی از توافق قانونی میان خریدار و فروشنده nftها باشند. این قراردادها مسیر و قواعد فروش را از طریق کد منبع تعریف می‌کنند. بنابراین، هر دو سمت معامله از روند معامله باخبر می‌شوند.

خطرات nftها

سرمایه‌گذاران به nft‌ها به چشم دارایی‌هایی جذاب نگاه می‌کنند که امکان سودآوری و درآمدزایی خوبی دارند. اما باید قبول کرد که در این زمینه، چالش‌ها و خطراتی هم موجود است. برای کاهش ریسک‌ها، خریداران nft باید بدانند که چه توکن‌هایی بخرند و مطمئن شوند که قراردادهای هوشمند به‌درستی مقررات و حقوقی را نشان می‌دهند که به‌دنبالش هستند.

نبود قانون گذاری nft به شکلی بین‌المللی چالشی است که ضمن داشتن مزایای مختلف، خطراتی هم به‌همراه دارد. پس هر کاربر قبل از ورود به دنیای سرمایه‌گذاری، باید درباره بازارهای معتبر اطلاعات داشته باشد و خریدوفروش nft را در همان بسترها پیش ببرد.

اگر قصد خرید توکن‌های nft را دارید، لازم است که حواستان به موضوعاتی مثل حریم خصوصی، ریسک‌های امنیتی، کپی‌رایت، حق مالکیت معنوی و پولشویی باشد. قانون گذاری nft چند حوزه قضایی مختلف را پوشش می‌دهد و ساماندهی به آن کمی دشوارتر از رمزارزهای دیگر به نظر می‌رسد. اگر چیزی قابل تعویض است، به این معنی است که قابل جایگزینی با چیزی هم ارزش خودش است. بنابراین، یک کالای قابل تعویض را می توان با کالای دیگری که یکسان یا دارای ارزش مشابه است جایگزین یا مبادله کرد. به عنوان مثال، یک اسکناس 20 پوندی مانند هر اسکناس 20 پوندی دیگری است و می توان آن را با چنین اسکناس یا مثلاً با چهار اسکناس 5 پوندی یا 20 سکه یک پوندی مبادله کرد. این در مورد ارزهای دیجیتال نیز یکسان است، یک بیت کوین را می توان با دیگری مبادله کرد.

اما یک NFT که یک توکن غیرقابل تعویض است و به این شکل کار نمی کند. هر NFT یک سری منحصر به فرد از اعداد است که در دفتر کل بلاک چین ذخیره می شود و نمی توان آن را جایگزین چیز دیگری کرد. (NFT ها براساس فناوری بلاک چین ساخته شده اند.)

درک اینکه چگونه یک توکن غیر قابل تعویض ایجاد می شود بسیار مهم است. یک هنرمند یک کالای دیجیتالی ایجاد می کند مانند یک تصویر، ویدئو یا هر چیزی که در دنیای آنلاین زندگی می کند.

سپس این هنرمند یک توکن روی یک بلاک چین ایجاد می کند که از قراردادهای هوشمند مانند اتریوم، کاردانو و یا سولانا پشتیبانی می کند. این توکن اطلاعاتی در مورد کالاهای دیجیتالی که فروخته می شوند را در خود نگه می دارد. این اطلاعات شامل نام توکن، نماد توکن و یک هش منحصر به فرد است که صحت NFT را ثابت می کند. کالاهای دیجیتال در خود توکن ذخیره نمی شوند. توکن فقط ویژگی های مربوط به آنها را ذخیره می کند. NFT به جایی که فایل را می توان پیدا کرد اشاره می کند. پس از ایجاد توکن، هنرمند می‌تواند آن را به شخص دیگری بفروشد و آن شخص مالک جدید آن توکن خواهد بود.

به این ترتیب، اطلاعات نگهداری شده در بلاک چین می ماند، ازجمله اینکه: چه کسی صاحب دارایی اصلی است، به چه کسی فروخته شده و چه زمانی فروخته شده است.

بنابراین، می توان ثابت کرد که مالک NFT در هر زمانی چه کسی است و ردیابی تاریخچه مالکیت قبلی آن نیز مشخص است. از آنجایی که این اطلاعات روی بلاک چین قرار دارد، رمزگذاری شده است و از صحت آن NFT اطمینان حاصل می شود. از این رو، NFT یک توکن است که به عنوان گواهی دیجیتالی اصالت عمل می کند.

NFT را می توان در بازارهای متمرکز و غیرمتمرکز خریداری کرد:

بازار متمرکز: به شما امکان می دهد تا از طریق ارز فیات (مانند کارت اعتباری یا بدهی) برای افتتاح حساب ثبت نام کرده و بودجه خود را تامین کنید.

بازار غیرمتمرکز: در اینجا به یک کیف پول نیاز دارید تا با بلاک چینی که NFT شما در آن ایجاد شده است سازگار باشد. به عنوان مثال کیف پول MetaMask یک کیف پول است که به عنوان افزونه مرورگر ساخته شده است و می توانید از آن برای ورود به بازارهای غیرمتمرکز مانند OpenSea استفاده کنید.

قانون گذاری NFT ها

همانطور که گفته شد، فقدان قوانین مرتبط با NFT یا قانون گذاری NFT ها که به طور خاص متوجه NFT است به این معنی است که خطرات مربوط به تحریم و پولشویی وجود دارد. این وضعیتی است که حداقل در حال حاضر تعدادی از مسائل حقوقی مهم دیگر را در مورد NFT روشن می کند.

برخی از مهمترین آنها عبارتند از:

میزبانی داده و ذخیره سازی NFT ها حق امتیاز NFT حفاظت اطلاعات حقوق مالکیت معنوی NFT انجام معاملات فروش NFT مالیات NFT یک NFT و دارایی دیجیتالی که نشان دهنده آن است معمولاً به طور جداگانه ذخیره می شوند. NFT بر روی بلاک چین ذخیره می شود و حاوی اطلاعاتی درباره محل قرارگیری دارایی دیجیتال است. در حالی که NFT از طریق یک پیوند به دارایی فایل دیجیتال متصل است، دارایی دیجیتال ممکن است حذف شود یا سرور میزبان آن از کار بیفتد یا هک شود. این باعث می شود NFT ارزش کمی داشته باشد یا هیچ ارزشی نداشته باشد و قانون هنوز به حقوق مالک NFT در چنین شرایطی نپرداخته است. یکی از ویژگی های NFT این است که می توان حق امتیاز را با هر بار تغییر NFT به سازندگان پرداخت کرد. در حالی که قراردادهای هوشمند نوشته شده برای NFT ها می تواند تضمین کند که خالق یک اثر هنری دیجیتال می تواند هر بار که NFT فروخته می شود حق امتیاز دریافت کند اما اگر فروش همیشه از طریق یک پلتفرم انجام نشود، چنین پرداخت هایی ممکن است خودکار نباشد. تعدادی از کشورها (از جمله ایالات متحده) حقوق مربوط به فروش مجدد را به رسمیت نمی شناسند، به این معنی که خالق این اثر هنری ممکن است ابزار قانونی برای مطالبه حق امتیاز خود نداشته باشد. در حال حاضر، قانون یا مقررات بسیار کمی در مورد قراردادهای هوشمند وجود دارد. این احتمال وجود دارد که NFT که حاوی اطلاعات شخصی باشد، قوانین حفاظت از داده ها را نقض کند. برخی از این قوانین به افراد اجازه می‌دهد تا داده‌های شخصی خود را پاک یا اصلاح کنند، اما NFT ها به بلاک چین مرتبط هستند، جایی که چنین فعالیتی امکان‌پذیر نیست. در مباحث قانون گذاری NFT ها، مسائل مربوط به امنیت و به اشتراک گذاری داده های مربوط به NFT تاکنون مورد توجه کمی قرار گرفته است.

مورد بعدی در قانون گذاری NFT ها مربوط به حقوق مالکیت معنوی این نوع از توکن هاست. خریدار یک NFT ممکن است به اشتباه فکر کند که مالک هنر واقعی مرتبط با NFT است اما تنها کسی که حق کپی، توزیع، تغییر یا نمایش عمومی اثر هنری را دارد، خالق این هنر است. این احتمال وجود دارد که یک خریدار ناراضی NFT در صورتی که احساس کند در هنگام فروش NFT اظهارنظر نادرستی وجود داشته است، ممکن است اقدام قانونی انجام دهد زیرا وی معتقد بوده که حق چاپ را خریداری می کند.

هر خریدار باید بررسی های لازم را انجام دهد و در صورت لزوم، به دنبال مشاوره حقوقی باشد تا مطمئن شود که هر یک از جنبه های فرآیند خرید NFT را به درستی درک می کند. به این دلیل که در حال حاضر مشخص نیست به دلیل فناوری دفتر کل بلاک چین، ضرب کردن یک توکن دیجیتال می‌تواند مالکیت قانونی یک دارایی (فیزیکی یا غیر آن) را اعطا کند یا خیر وضعیت پیچیده تر می شود.

اگرچه بازار NFT اخیراً توسعه یافته است و با بازارهای اقلام سنتی تر متفاوت است، فروش باید شامل قراردادهایی باشد که با قوانین مصرف کننده مربوطه یا حمایت از مصرف کننده در محل فروش مطابقت داشته باشد و این مورد یکی دیگر از جنبه های قانون گذاری NFT هاست. در صورت بروز اختلاف در مورد هر جنبه ای از مالکیت یک NFT، به ویژه با توجه به ماهیت چند ملیتی (و نسبتاً جدید) چنین معاملاتی، حتی یک قرارداد فروش که به خوبی تنظیم شده باشد ممکن است مشکلاتی را ایجاد کند. مالیات یکی از قابل توجه ترین زمینه های قانون است که در موضوع توسعه NFT و قانون گذاری NFT ها عقب مانده است. بریتانیا و سایر کشورها قوانین کمی در این زمینه دارند یا هیچ توصیه‌ای رسمی در رابطه با NFT و مالیات ندارند. در بریتانیا، HM Revenue and Customs (HMRC) دستورالعمل‌های مربوط به دارایی‌های رمزنگاری شده را صادر کرده است اما مشخص نکرده است که NFTها به عنوان یک نهاد جداگانه طبقه‌بندی می‌شوند. فناوری مربوط به nft هنوز تازه است و برای همین از نظر امنیتی نیاز به رشد بیشتر دارد. از آنجایی که سرور بازار فروش و خرید nftها در وبسایت‌هایی به عنوان طرف ثالث قرار دارد، امکان هک‌شدن و حمله مهاجمان به دارایی کاربران زیاد است.

پلتفرم‌هایی مانند نیفتی گیت‌وی مالکیت کلیدهای خصوصی تمام دارایی‌ها را در اختیار دارند. بنابراین، امکان دارد که هکرها از نقاط ضعف بستر موجود استفاده کنند و دست به سرقت مقادیر زیادی nft بزنند. در معاملات توکن‌های nft نیاز به وجود سازوکارهایی هم هست که انتقال دارایی به خریدار را بدون نیاز به طرفی ثالث ممکن کند. در این صورت، امنیت تراکنش‌ها بالاتر می‌رود. ظهور دارایی های مجازی جدید تحت عنوان NFT ها، تقاضا برای آنها و فقدان مقررات جامع فعلی و فقدان قانون گذاری NFT ها به این معنی است که هرکسی که در این بازارهای به سرعت در حال تحول، فعالیت می کند، با مسائل و چالش هایی مواجه است. NFT ها در تقاطع بازارهای مالی و فناوری قرار دارند. آنها خطرات انطباق را به همراه دارند که این نوع خطرات برای بسیاری از کسانی که با آنها درگیر هستند جدید خواهد بود.

مدیریت این خطرات مستلزم ابداع و معرفی رویه هایی در خصوص قانون گذاری است که قادر به شناسایی، ارزیابی و کاهش اثرات آنها باشد. از آنجایی که NFT همچنان در حال افزایش محبوبیت است، یک انتظار دائمی و احتمالاً افزایشی از سوی تنظیم‌کننده‌ها وجود خواهد داشت که کسانی که با آن‌ها درگیر هستند به طور فعال ریسک های خود را مدیریت ‌کنند. چنین نیازی برای توسعه بهترین شیوه‌ها ممکن است به کمک کسانی نیاز داشته باشد که در تمام موارد قانونی مربوط به این حوزه مالی در حال فعالیت هستند.