اتریوم (Ethereum) یک توکن تراکنشی است که عملیات شبکه اتریوم را تسهیل می‌کند. تمام برنامه‌ها و خدمات مرتبط با شبکه‌ی اتریوم نیازمند توان کامپیوتری و محاسباتی است (و این توان محاسباتی رایگان نیست).

اتریوم (Ethereum) یک روش پرداخت برای افراد حاضر در شبکه است تا عملیات مورد نظرشان بر روی شبکه اجرا شود.

با این‌که اتریوم (Ethereum) را می‌توان به عنوان رمز ارز شبکه‌ی اتریوم (Ethereum) تلقی کرد، به صورت استعاری باید گفت، اتر بیش‌تر مانند یک ‌”‌سوخت‌”‌ برای این شبکه عمل می‌کند. اتر تمام تراکنش‌های موجود در شبکه را ردیابی و تسهیل می‌کند. این فرایند به طرز قابل توجهی با کارکردهای یک ارز رمزنگاری شده‌ی استاندارد متفاوت است. هر چند، اتر دارای برخی ویژگی‌هایی است که آن را به سایر رمز ارزها، از جمله بیت کوین، شبیه می‌کند.

اتریوم (Ethereum) یک توکن معاملاتی یا تراکنشی است که عملیات شبکه‌ی اتریوم (Ethereum) را تسهیل می‌کند.

با این‌که اتریوم (Ethereum) را می‌توان به عنوان یک ارز رمزنگاری شده برای شبکه‌ی اتریوم تلقی کرد، به زبان استعاری یا شاید دقیق‌تر، بتوان آن را به “‌سوخت‌”‌ مورد نیاز برای کارکرد این شبکه تشبیه کرد.

فناوری اتریوم (Ethereum) از توسعه‌ی بلاک چین به عنوان روشی جایگزین ذخیره‌سازی داده‌های مصرف‌کنندگان، از جمله سوابق مالی، توسط شرکت‌های اینترنتی ثالث استفاده می‌کند.

بیت کوین (Bitcoin) چیست؟

بیت کوین (Bitcoin) که در سال ۲۰۰۹ توسط شخص یا گروهی ناشناس به نام ساتوشی ناکاموتو راه اندازی شد، در طول سال ها محبوبیت زیادی پیدا کرده است و به عنوان “دلار دیجیتال” هم در نظر گرفته می شود. این رمزارز اولین ارز غیرمتمرکز (ارزی که توسط دولت صادر یا تنظیم نمی شود) است که موجودی دفترکل عمومی را تامین کرده و از نظر رمزنگاری محافظت می شود.

این بدان معناست که کل شبکه بیت کوین (Bitcoin) به یک شبکه غیرمتمرکز از کاربران وابسته است و بر اساس الگوریتم اثبات کار (PoW) کار می کند. قوانین ارائه شده توسط شبکه بر عوامل مختلفی از جمله محدودیت عرضه ۲۱ میلیون بیت کوین، حاکم است.

اتریوم (Ethereum) چیست؟

اتریوم (Ethereum)، دومین ارزدیجیتال بزرگ پس از بیت کوین است که بر اساس وایت پیپر منتشر شده توسط Vitalik Buterin در سال ۲۰۱۳ معرفی شد. این سند شامل استفاده از قراردادهای هوشمند بود که برای اجرای برنامه های غیرمتمرکز ضروری است. این dAppها اتر و سایر دارایی های دیجیتالی را قادر می سازند به روش های مختلف استفاده شوند. از جمله این روش ها می توان به وثیقه برای وام یا قرض دادن به وام گیرندگان برای کسب سود اشاره کرد.

اتریوم (Ethereum) با انجام تراکنش ها و ارتباط با برنامه هایی که در شبکه آن اجرا می شوند، فناوری بلاک چین را به سطح بالاتری رسانده است. در ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۲، اتریوم با موفقیت مکانیسم اجماع خود را از اثبات کار (PoW) به اثبات سهام (PoS) تغییر داد. بدین ترتیب اتریوم می تواند یک لایه اجرا برای مدیریت تعامل با قراردادهای هوشمند و یک لایه اجماع برای همگام سازی اطلاعات زنجیره ای در سراسر شبکه خود داشته باشد.

علاوه بر این، PoS مصرف انرژی اتریوم (Ethereum) را تقریباً ۹۹.۹۵٪ کاهش می دهد؛ به این معنی که کارمزد تراکنش ها در این شبکه کاهش می یابد و رضایت کاربران بیش از پیش حاصل می شود.

مهم ترین تفاوت های بیت کوین (Bitcoin) با اتریوم (Ethereum) کدامند؟

بیت کوین (Bitcoin) و اتریوم (Ethereum) دو تا از بزرگترین ارزهای دیجیتال از نظر ارزش بازار هستند که سهم قابل توجهی در اقتصاد کریپتو دارند. رقابت اتریوم (Ethereum) و بیت کوین مدت زیادی است که همواره ادامه دارد. امروز قصد داریم به مقایسه بیت کوین (Bitcoin) با اتریوم بپردازیم و این دو ارزدیجیتال را از جنبه های مختلف با هم بررسی کنیم.

بیت کوین (Bitcoin) به دلیل عرضه محدود که آن را مانند فلزات گران بها با ارزش کرده و نیز سهولت ذخیره سازی و رویداد هاوینگ (تقسیم)، به عنوان طلای دیجیتال شناخته می شود. از سوی دیگر، اتریوم به عنوان رایانه غیرمتمرکز جهان در نظر گرفته می شود، زیرا این شبکه برای اجرای برنامه های غیرمتمرکز (dApps) یا برنامه هایی که توسط یک مقام مرکزی کنترل نمی شوند، استفاده می شود.

بر اساس بسیاری از معیارها، این دو ارزدیجیتال از دیگر ارزهای دیجیتال در دنیای رمزنگاری برتر هستند اما تفاوت های اساسی بسیاری بین آنها وجود دارد. از جمله مواردی که بیت کوین و اتریوم در آن با هم تفاوت دارند می توان به مکانیسم توافق، تعداد تراکنش در ثانیه، تعداد عرضه و موارد استفاده اشاره کرد.

اتریوم (Ethereum) از لحاظ سرمایه‌ی بازار به عنوان دومین ارز مجازی بزرگ دنیا شناخته می‌شود. اتریوم (Ethereum) بر اساس ارزش بازار نیز پس از بیت کوین (BTC) در مقام دوم قرار دارد. بیت کوین برای نخستین بار در ۳ ژانویه‌ی ۲۰۰۹ منتشر شد، در حالی که بیت کوین زنده‌ی اتریوم در ۳۰ جولای ۲۰۱۵ راه‌اندازی شد. بر خلاف بیت کوین، تعداد کل توکن‌های اتر دارای هیچ سقفی نیست – این رقم بر اساس تقاضای بازار دائما تغییر می‌کند و افزایش می‌یابد. در نتیجه، بلاک چین اتریوم به شکل قابل ملاحظه‌ای بزرگ‌تر از بلاک چین بیت کوین (Bitcoin) است، و پیش‌بینی می‌شود در آینده از بیت کوین پیشی بگیرد.

یکی دیگر از تفاوت‌های کلیدی میان این دو این است که همکاران بلاک چین اتریوم، برخلاف بلاک چین بیت کوین که صرفا یک دفتر کل برای حساب‌ها به شمار می‌رود، می‌توانند کدهای بیش‌تری را در تراکنش‌ها ایجاد کنند، و چیز جدیدی را به وجود بیاورند که با نام “‌قراردادهای هوشمند‌”‌ شناخته می‌شود. بنابراین، تراکنش‌های موجود در شبکه‌ی اتریوم ممکن است حاوی کدهای قابل اجرا باشند، در حالی‌ که داده‌های متصل به تراکنش‌های موجود در شبکه‌ی بیت کوین به طور کلی فقط برای ثبت سوابق کاربرد دارند.

هم‌چنین، مدت زمان مورد نیاز برای ایجاد یک بلاک جدید برای این دو ارز مجازی نیز با یکدیگر متفاوت است. یک بلاک جدید در بلاک چین اتریوم (Ethereum) ظرف چند ثانیه تایید می‌شود، در حالی که برای تایید یک بلاک جدید برای بیت کوین به چند دقیقه زمان نیاز است. و از همه مهم‌تر، اهداف کلی این دو شبکه نیز با هم متفاوت هستند. بیت کوین، به عنوان یک سیستم پرداخت امن و غیر متمرکز همتا به همتا، به عنوان یک جایگزین برای ارزهای سنتی طراحی شد. پلتفرم اتریوم به منظور تسهیل قراردادها و اپلیکیشن‌ها به وجود آمد، و اتر به عنوان ابزاری به کار می‌رود که به وسیله‌ی آن، انجام این تراکنش‌ها ممکن می‌شود. اتر هرگز با هدف جایگزینی ارزهای سنتی یا قرار گرفتن در جایگاه سایر ارزهای مبادلاتی ایجاد نشد. بلکه هدف آن تسهیل و ایجاد درآمد در عملیات پلتفرم اتریوم است.

بر روی کاغذ، این دو فناوری نباید هیچ رقابتی با یکدیگر داشته باشند؛‌ در حقیقت، بلاک چین اتریوم (Ethereum) از بیت کوین پشتیبانی می‌کند. بنابراین، در حالی که این دو از لحاظ کارکردی با یکدیگر رقابت نمی‌کنند – زیرا آن‌ها به دلایل متفاوت طراحی شده‌اند و پویایی داخلی متفاوتی دارند – هر دوی آن‌ها سرمایه‌های عظیمی را از سرمایه‌گذاران به سمت خود جلب کرده‌اند. بنابراین، این طور می‌توان گفت که این دو فناوری برای جذب دلارهای سرمایه‌گذاران با یکدیگر رقابت می‌کنند.توسعه‌دهندگان اتریوم از ۲۰۱۷ تاکنون تلاش‌شان را برای تغییر این شبکه از سیستم گواه اثبات کار (PoW) به سیستم اثبات سهام (PoS) آغاز کرده‌اند. این شبکه‌ی پایه‌ی جدید اتریوم (Ethereum) ۲ نام‌گذاری شده است. هدف از ارتقای شبکه به اتریوم ۲ ایجاد یک شبکه‌ی پایه‌ی سریع‌تر و امن‌تر بوده است. طرفداران این آپگرید یا ارتقای از پیش برنامه‌ریزی شده معتقدند، این نسخه‌ی جدید این امکان را فراهم می‌آورد که در هر ثانیه هزاران تراکنش بیش‌تر به شبکه اضافه شود.

در یک سیستم اثبات کار (PoW)، اصطلاحا “‌ماینرها‌”‌ برای حل مسائل دشوار ریاضی به منظور اعتبارسنجی تراکنش‌ها از طریق کامپیوترهای‌شان با یکدیگر رقابت می‌کنند. شبکه‌ی اتریوم، با سیستم جدید اثبات سهام (PoS)، به منظور پردازش تمام تراکنش‌های جدید (به جای ماینرها) بر سهامدارانی تکیه می‌کند که هر یک از پیش، مقداری توکن اتر در اختیار دارند. یک سهامدار به منظور اعتبارسنجی یک تراکنش در شبکه‌ی اتریوم ۲ باید توکن‌های اتر خود را به یک کیف پول رمز ارز واریز کند. این سهامداران به منظور واریز توکن‌های اتر خود در یک کیف پول باید از یک قرارداد هوشمند استفاده کنند (قراردادی در بلاک چین اتریوم که با استفاده از کدها به طور خودکار قابل اجرا است).

برخلاف سیستم اثبات کار (PoW)، سهامداران لازم نیست از مقدار قابل توجهی از توان محاسباتی (کامپیوتری) استفاده کنند، زیرا آن‌ها به صورت تصادفی انتخاب می‌شوند و با سایر ماینرها رقابت نمی‌کنند. لازم نیست سهامداران بلاک‌ها را استخراج کنند؛ در عوض، وقتی انتخاب می‌شوند، می‌توانند بلاک جدید ایجاد کنند، و وقتی انتخاب نمی‌شوند، به اعتبارسنجی بلاک‌های پیشنهاد شده می‌‌پردازند. این فرایند اعتبارسنجی “‌گواهی‌”‌ نامیده می‌شود. به گفته‌ی وبسایت اتریوم، فرایند گواهی را می‌توانید این گونه تصور کنید که مثلا می‌گویید “‌این بلاک از نظر من درست و معتبر است.‌”‌ شرکت‌کنندگان در این فرایند می‌توانند بابت پیشنهاد بلاک‌های جدید و هم‌چنین، گواهی اعتبار بلاک‌های مشاهده شده پاداش دریافت کنند.