لایت کوین و اتریوم عملکردهای مشترکی دارند اما از جهات مختلفی با هم تفاوت دارند. هر دو ارز از فناوری بلاک چین استفاده می کنند و معاملات بین کاربران را تسهیل می کنند.

در بلاک چین اتریوم، کاربران می توانند برنامه های کاربردی خود را برای اجرا مستقل از هر سازمان مرکزی توسعه دهند. در همین حال، لایت کوین (LTC) یک فورک بیت کوین است و جایگزینی کم هزینه برای رمزارز اصلی و بلاک چین است. لایت کوین از توابع مشابه بیت کوین برای انتقال سریع داده ها استفاده می کند. این راهنمای لایت کوین در مقابل اتریوم به بررسی تفاوت این دو شبکه می پردازد.

لایت کوین چیست؟

لایت کوین یک ارز دیجیتال غیرمتمرکز و منبع باز است که برای تراکنش های همتا به همتا (P2P) ساخته شده است. از همان پایگاه کد بیت کوین استفاده می کند. چارلی لی، کارمند سابق گوگل، این شبکه را ایجاد کرد.

شبکه Litecoin در 7 اکتبر 2011 راه اندازی شد. در ابتدا به عنوان "نقره" به "طلا" بیت کوین نامگذاری شد. بلاک چین لایت کوین بر اساس یک پروتکل منبع باز است که به هر کسی اجازه می دهد کد را مشاهده یا تغییر دهد و نسخه خود را بسازد.

لایت کوین شباهت های زیادی به بیت کوین دارد اما تفاوت های اساسی نیز دارد:

• لایت کوین زمان بلاک سریع تری دارد، به این معنی که می توانید سکه های بیشتری را سریعتر از شبکه بیت کوین استخراج کنید.
• تراکنش ها سریع تر و کارمزدها کمتر از شبکه بیت کوین است.
• لایت کوین به جای الگوریتم های رمزگذاری SHA-256 که توسط بیت کوین استفاده می شود، از یک الگوریتم هش به نام Scrypt استفاده می کند. این امر، تسلط تولیدکنندگان سخت افزار ASIC (مانند Bitmain) بر فرآیند استخراج را دشوارتر می کند.

هدف شبکه لایت کوین بهبود نقاط ضعف بیت کوین و حفظ نقاط قوت آن بود. از شبکه لایتنینگ برای تسهیل تراکنش های سریعتر استفاده می کند. عرضه LTC به 84 میلیون سکه محدود شده است، با این هدف که اطمینان حاصل شود که آخرین لایت کوین و آخرین بیت کوین همزمان استخراج می شوند.

اتریوم چیست؟

اتریوم یک بلاک چین عمومی با ویژگی اضافه شده یک ماشین محاسباتی توزیع شده به نام ماشین مجازی اتریوم است. برخلاف بیت کوین و بسیاری از بلاک چین های نسل اول، تورینگ کامل است.

به زبان ساده، اتریوم دارای عملکرد قرارداد هوشمند است، به این معنی که می توانید برنامه های کاربردی را بر روی آن بسازید. این شبکه که در اواخر سال 2013 توسط ویتالیک بوترین پیشنهاد شد، در 30 جولای 2015 فعال شد.

اتریوم می‌تواند دارایی‌ها را توکن کند، بوت استرپ کند و تقریباً هر چیزی که روی آن ساخته شده باشد را ایمن کند. این شامل نام‌های دامنه، رأی‌گیری، مبادلات مالی، حاکمیت، تأمین مالی جمعی، قراردادها یا مالکیت معنوی است.

پلتفرم اتریوم ابزارهایی را برای ساخت و استقرار برنامه های غیرمتمرکز (DApps) در اختیار توسعه دهندگان قرار می دهد. DApps برنامه هایی هستند که در بالای ماشین مجازی اتریوم (EVM) اجرا می شوند. کاربران می توانند قراردادهای هوشمندی را مستقر کنند که در صورت برآورده شدن شرایط خاص به صورت خودکار اجرا می شوند.

اتر (ETH) ارز اصلی بلاک چین اتریوم است. افرادی که دارای اتر هستند می‌توانند آن را ارسال کنند یا با سایر کاربران در شبکه «خرج» کنند. این به آنها امکان می دهد خدمات و کالاها را از کسانی که اتر را به عنوان پرداخت می پذیرند خریداری کنند. اتریوم به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا بازارهایی را ایجاد کنند که در آن خریداران و فروشندگان بتوانند بدون نیاز به شخص ثالث معامله کنند.

لایت کوین در مقابل اتریوم: چه تفاوت هایی دارند؟

1. لایت کوین در مقابل اتریوم: مکانیسم

تفاوت های زیادی بین اتریوم و لایت کوین وجود دارد. با این حال، آشکارترین مکانیسم حفاظتی Sybil است. دو مکانیسم محبوب اثبات کار (PoW) و اثبات سهام (PoS) هستند.

اثبات کار مکانیزمی است که برای تصمیم‌گیری استفاده می‌شود که کدام گره‌ها (ماینرها) حق دارند بلاک‌های جدید را به یک بلاک چین وصل کنند یا تراکنش‌ها را تأیید کنند. این نیاز به کاربران (ماشینرها) دارد که قدرت محاسباتی را به حل مسائل پیچیده ریاضی اختصاص دهند تا ثابت کنند که "کار" را انجام داده اند.

هم لایت کوین و هم بیت کوین به مکانیسم PoW متکی هستند. در مقابل، اتریوم از اثبات سهام به عنوان مکانیزم حفاظتی Sybil خود استفاده می کند. اثبات سهام به کاربران این امکان را می‌دهد که سکه‌ها یا توکن‌های خود را برای تأیید بلاک‌های موجود در بلاک چین قرار دهند. با انجام این کار، به نسبت مقداری که شرط کرده اند، سکه های اضافی دریافت می کنند.

اتریوم در سپتامبر 2022 از PoW به مکانیسم PoS (که ادغام اتریوم یا اتریوم 2.0 نامیده می شود) منتقل شد. بر اساس گزارش های ConsenSys، این حرکت باعث کاهش 99.9 درصدی تولید انرژی اتریوم شد. به این ترتیب، شبکه اتریوم ارزان‌تر، مقیاس‌پذیرتر و سازگار با محیط‌زیست نسبت به مکانیزم قدرتمند PoW مورد استفاده در بلاک چین لایت‌کوین است.

2. لایت کوین در مقابل اتریوم: زبان برنامه نویسی و ماشین مجازی

Solidity محبوب ترین زبان برنامه نویسی بومی برای بلاک چین اتریوم است. این به طور خاص برای ساخت و طراحی قراردادهای هوشمند بر روی پلتفرم های بلاک چین ایجاد شده است.

این یک زبان سطح بالا برای ایجاد برنامه های کاربردی در ماشین مجازی اتریوم است. Yul همچنین یکی دیگر از زبان های برنامه نویسی بومی محیط اتریوم است. این زبان سطح پایینی است.

ماشین مجازی اتریوم (EVM) یک شبکه جهانی از گره ها است که قراردادهای هوشمند را روی اتریوم اجرا می کند. EVM امنیت و اجرای برنامه‌ها را از طریق این شبکه جهانی از گره‌های عمومی، که اساساً رایانه‌هایی هستند که نرم‌افزار EVM را اجرا می‌کنند، تضمین می‌کند. EVM از حملات انکار سرویس جلوگیری می کند و در عین حال تأیید می کند که برنامه ها به وضعیت یکدیگر دسترسی ندارند.

از سوی دیگر، زبان برنامه نویسی لایت کوین C++ است که در بسیاری از پروژه های بلاک چین استفاده می شود. توجه داشته باشید که ماشین مجازی ندارد، یعنی پیچیدگی محدودی برای برنامه نویسی دارد.

3. لایت کوین در مقابل اتریوم: عدم تمرکز یکی از تفاوت‌های اصلی لایت کوین و اتریوم، درجه تمرکززدایی شبکه مربوطه است. شبکه لایت کوین ذاتاً غیرمتمرکز است و توسط ماینرهایی که با تأیید تراکنش‌های روی بلاک چین، لایت کوین (LTC) کسب می‌کنند، نگهداری می‌شود.

از سوی دیگر، اتریوم متمرکزتر از لایت کوین است. Vitalik Buterin و سایر توسعه دهندگان آن را به عنوان جایگزینی برای بیت کوین ایجاد کردند زیرا می خواستند پلتفرمی برای برنامه های غیرمتمرکز (DApps) ایجاد کنند.

توسعه‌دهندگان و اعتبارسنجی‌ها همچنان پلتفرم را حفظ می‌کنند، اما تفاوت‌هایی بین آن‌ها در مورد میزان قدرت هر گروه بر پلتفرم وجود دارد.

4. لایت کوین در مقابل اتریوم: هزینه تراکنش

هزینه های تراکنش یکی از مهم ترین معیارها هنگام انتخاب ارز دیجیتال است. اتریوم از گاز برای اندازه گیری تلاش محاسباتی مورد نیاز برای اجرای تراکنش ها استفاده می کند.

این شبیه به محاسبه مقدار بنزینی است که برای رساندن یک ماشین از یک مکان به مکان دیگر لازم است. کاربرانی که توکن های اتر را ارسال می کنند، برای تکمیل تراکنش، هزینه گاز پرداخت می کنند. شبکه لایت‌کوین LTC را که از کارمزد تراکنش‌ها ناشی نمی‌شود، برای تشویق استخراج‌کنندگان کنار می‌گذارد، به این معنی که رقابت کمتری برای فضا در بلاک‌ها نسبت به بیت‌کوین وجود دارد. نتیجه کارمزد کمتر کاربر است که استفاده از آن را به عنوان ارز آسان تر می کند.

5. سرعت تراکنش: لایت کوین در مقابل اتریوم؟

اتریوم دارای زمان بلاک 15 ثانیه است. در مقابل، لایت کوین دارای زمان بلاک 2.5 دقیقه است که بلاک های جدید بعد از هر 2.5 دقیقه ایجاد می شود. تراکنش های متعدد را می توان در هر دقیقه در پلتفرم لایت کوین تایید کرد.

در مقایسه با اتریوم، استخراج لایت کوین به استخراج بلوک‌های جدید نیاز دارد که سرعت تراکنش را کاهش می‌دهد (۵۴ در ثانیه)، با بلاک‌های جدیدی که بعد از هر ۲.۵ دقیقه ایجاد می‌شوند.

6. لایت کوین در مقابل اتریوم: پشتیبانی از DApp و NFT

وقتی صحبت از پشتیبانی DApp به میان می آید، اتریوم همچنان در این زمینه پیشتاز است و بهترین بلاک چین برای ساخت DApp است. علیرغم رشد چندین آلچایین رقیب، اکثر توسعه دهندگان هنوز تصمیم می گیرند DApps را بر روی اتریوم برای انواع خدمات بسازند.

این شامل نرم افزار مدیریت زنجیره تامین تا پروتکل های پیشرفته DeFi و بازارهای NFT می شود. لایت کوین در درجه اول یک سکه پرداخت است. پرداخت‌ها را برای مصرف‌کنندگان روزمره در دسترس قرار می‌دهد و استفاده از رمزنگاری را برای پرداخت در فروشگاه‌های خرده‌فروشی مانند استارباکس یا آمازون آسان‌تر می‌کند.

در رابطه با NFTها، اتریوم با بالاترین ارزش بازار جمع آوری NFT در بین تمام بلاک چین ها (که در گزارش ارزیابی NFT DAppRadar منتشر شده در فوریه 2023 حدود 3.7 میلیارد دلار برآورد شده است) بار دیگر پیشتاز بسته است. لایت کوین همچنین از NFTها، به ویژه Ordinals، از فوریه 2023 پشتیبانی می کند.

اتریوم و لایت‌کوین شبکه‌های محکمی با سکه‌های قوی هستند

اتریوم همچنان پروتکل غالب DeFi است و به شدت بر قراردادهای هوشمند متمرکز است. در مقابل، لایت کوین، یکی از قدیمی‌ترین و معتبرترین رمزارزها، برای بهبود، اما به طور کلی‌تر، تقلید از بیت‌کوین طراحی شده است. نکته اصلی در نبرد لایت کوین و اتریوم این است که هر دو شبکه های رمزنگاری به خوبی تثبیت شده هستند. انتخاب شبکه و/یا رمز ارزی که ترجیح می دهید به فعالیت ها و اهداف شما در اکوسیستم web3 بستگی دارد.