پوزیشن معاملاتی چیست؟

پوزیشن معاملاتی (Position) در بازارهای مالی به موقعیتی اطلاق می‌شود که یک تاجر یا سرمایه گذار دارای مقداری از دارایی یا سرمایه مالی مشخصی در بازار است.

این مقدار ممکن است به صورت خریداری شده یا به عنوان پوزیشن فروش در نظر گرفته شده باشد.

یک پوزیشن معاملاتی شامل بیشتر از یک تراکنش معاملاتی می باشد و معمولاً به مجموعه‌ای از تراکنش‌هایی که یک تاجر در بازار برای خرید یا فروش دارایی به صورت مشخصی انجام می دهد، اطلاق می شود. به عنوان مثال، یک تاجر می تواند یک پوزیشن خریداری شده از ۱۰۰۰ واحد ارز دیجیتال برای یک قیمت خاص داشته باشد. اگر این تاجر بخواهد پوزیشن خریداری شده را به قیمت بالاتری بفروشد، یک تراکنش فروش انجام خواهد داد که موجب لغو پوزیشن خریداری شده و تشکیل پوزیشن فروش خواهد شد.

پوزیشن معاملاتی به تاجران و سرمایه گذاران اجازه می دهد تا دارایی ها و سرمایه های خود را به صورت موقت در بازار نگه دارند و از تغییرات قیمت بهره ببرند. همچنین، این امکان را به آنها می دهد که به صورت مستقیم از ارزش دارایی ها و سرمایه های خود در بازار سود ببرند، بدون این که به محض خرید یا فروش، بازار را ترک کنند.

انواع موقعیت معاملاتی؛ سود و زیان آنها

انواع موقعیت معاملاتی عبارتند از:

1. پوزیشن خرید (Long Position): در این نوع پوزیشن، تاجر یا سرمایه گذار، دارایی را با امید به افزایش قیمت آن در آینده، خریداری می کند. در صورتی که قیمت دارایی در آینده افزایش پیدا کند، تاجر سود خواهد کرد، اما در صورت کاهش قیمت، زیان خواهد دید.

2. پوزیشن فروش (Short Position): در این نوع پوزیشن، تاجر یا سرمایه گذار، دارایی را با امید به کاهش قیمت آن در آینده، به فروش می رساند. در صورتی که قیمت دارایی در آینده کاهش پیدا کند، تاجر سود خواهد کرد، اما در صورت افزایش قیمت، زیان خواهد دید.

3. پوزیشن خرید و فروش همزمان (Long and Short Position): در این نوع پوزیشن، تاجر یا سرمایه گذار، همزمان دارایی را به صورت خرید و فروش می کند. این نوع پوزیشن به عنوان یک استراتژی معاملاتی پیشرفته، برای کاهش ریسک و افزایش سود استفاده می شود.

سود و زیان پوزیشن معاملاتی، به وابستگی به قیمت دارایی و نوع پوزیشنی که تاجر یا سرمایه گذار در آن قرار دارد، متفاوت است. در صورتی که قیمت دارایی در آینده افزایش پیدا کند، تاجران با پوزیشن خریداری شده سود خواهند کرد و در صورت کاهش قیمت، زیان خواهند دید. در مقابل، در صورتی که قیمت دارایی در آینده کاهش پیدا کند، تاجران با پوزیشن فروش خود سود خواهند کرد و در صورت افزایش قیمت، زیان خواهند دید.

بستن پوزیشن معاملاتی و دلایل آن

بستن یک پوزیشن معاملاتی به معنی فروش یا خرید دارایی به منظور لغو پوزیشن معاملاتی است. دلایل بستن پوزیشن معاملاتی شامل:

1. برآورد خطر: در صورتی که تاجر یا سرمایه گذار، برآورد می کند که پوزیشن معاملاتی در معرض خطر قرار دارد و باعث زیان خواهد شد، بستن پوزیشن معاملاتی برای جلوگیری از زیان می تواند مناسب باشد.

2. برآورد سود: در صورتی که تاجر یا سرمایه گذار، برآورد می کند که پوزیشن معاملاتی سودآور خواهد بود، بستن پوزیشن معاملاتی برای دستیابی به سود می تواند مناسب باشد.

3. محدودیت مالی: در صورتی که تاجر یا سرمایه گذار، محدودیت مالی دارد و نمی تواند سرمایه خود را به مدت طولانی در بازار نگه دارد، بستن پوزیشن معاملاتی برای خروج از بازار می تواند مناسب باشد.

4. تغییر در شرایط بازار: در صورتی که شرایط بازار تغییر کرده و تاجر یا سرمایه گذار، پوزیشن معاملاتی خود را بررسی می کند و برآورد می کند که تغییرات بازار باعث زیان خواهد شد، بستن پوزیشن معاملاتی برای جلوگیری از زیان می تواند مناسب باشد.

بستن پوزیشن معاملاتی باید با توجه به شرایط بازار و برآورد خطر و سود آن انجام شود. این عملیات باید با استفاده از تحلیل فنی و ابزارهای مالی مناسب انجام شود.

رابطه پوزیشن و استراتژی‌های معاملاتی

پوزیشن معاملاتی (Position) و استراتژی‌های معاملاتی (Trading Strategy) در بازارهای مالی به طور وثیقه با هم مرتبط هستند. با توجه به نوع پوزیشن معاملاتی که یک تاجر یا سرمایه گذار دارد، می‌تواند استراتژی‌های معاملاتی مختلفی را برای دستیابی به سود و کاهش ریسک معاملاتی پیش بینی کند.

به عنوان مثال، در صورتی که یک تاجر یا سرمایه گذار دارای پوزیشن خریداری شده باشد، می‌تواند استراتژی‌های معاملاتی مختلفی را برای جلوگیری از زیان و دستیابی به سود انجام دهد. استراتژی‌های معاملاتی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. استراتژی تثبیت سود (Take Profit Strategy): در این استراتژی، تاجر یا سرمایه گذار، با توجه به مقدار سودی که قصد دارد کسب کند، یک سطح قیمتی را تعیین می‌کند و در صورتی که قیمت دارایی به آن سطح برسد، پوزیشن معاملاتی را بسته و سود خود را تثبیت می‌کند.

2. استراتژی محافظه کارانه (Conservative Strategy): در این استراتژی، تاجر یا سرمایه گذار، با توجه به ریسک معاملاتی خود، اقدام به تنظیم سطح استاپ لاس (Stop Loss) می‌کند. در صورتی که قیمت دارایی به سطح استاپ لاس برسد، پوزیشن معاملاتی خود را بسته و از تحمیل زیان جلوگیری می‌کند.

3. استراتژی پیگیری (Trend Following Strategy): در این استراتژی، تاجر یا سرمایه گذار، با توجه به روند قیمتی دارایی، پوزیشن معاملاتی خود را به سمت روند قیمتی حرکت می‌دهد و در صورتی که قیمت دارایی به سمت معکوس حرکت کند، پوزیشن معاملاتی را بسته و از تحمیل زیان جلوگیری می‌کند.

بنابراین، انتخاب استراتژی‌های معاملاتی مناسب، برای دستیابی به سود و کاهش ریسک معاملاتی، بسیار مهم است و باید با توجه به نوع پوزیشن معاملاتی و شرایط بازار انتخاب شود.

انتخاب پوزیشن معاملاتی با تحلیل تکنیکال

تحلیل تکنیکال (Technical Analysis) یکی از روش‌های مهم در تصمیم‌گیری در بازارهای مالی است که برای انتخاب پوزیشن معاملاتی مفید است. در این روش، با استفاده از نمودارهای قیمتی دارایی، تحلیل و بررسی روند قیمتی و الگوهای مختلف دارایی‌ها انجام می‌شود.

برای انتخاب پوزیشن معاملاتی با تحلیل تکنیکال، می‌توانید به مراحل زیر توجه کنید:

1. بررسی نمودار قیمتی: ابتدا باید نمودار قیمتی دارایی را مورد بررسی قرار دهید و روند قیمتی و الگوهای مختلفی که در آن قابل مشاهده است را بررسی کنید.

2. شناسایی الگوهای تحلیلی: در این مرحله، باید الگوهای تحلیلی مختلفی را در نمودار قیمتی شناسایی کنید، از جمله الگوهای مثل سطح پشتیبانی و مقاومت، الگوهای شمعی، الگوهای شکست خطوط روند و غیره.

3. تعیین سطح ورود: پس از شناسایی الگوهای تحلیلی، باید سطح ورود به بازار را برای پوزیشن معاملاتی تعیین کنید. این سطح ممکن است بر اساس الگوهای تحلیلی، سطوح پشتیبانی و مقاومت، خطوط روند و غیره تعیین شود.

4. تعیین سطح استاپ لاس: بعد از تعیین سطح ورود، باید سطح استاپ لاس (Stop Loss) را برای پوزیشن معاملاتی تعیین کنید. در این مرحله، شما باید سطحی را تعیین کنید که در صورتی که قیمت دارایی به آن سطح برسد، پوزیشن معاملاتی بسته شود و از تحمیل زیان جلوگیری شود.

5. تعیین سطح تثبیت سود: در صورتی که پوزیشن معاملاتی شما سودآور شود، باید سطح تثبیت سود (Take Profit) را نیز تعیین کنید. در این مرحله، شما باید سطحی را تعیین کنید که در صورتی که قیمت دارایی به آن سطح برسد، پوزیشن معاملاتی بسته و سود شما تثبیت شود.

با توجه به این مراحل، تحلیل تکنیکال می‌تواند برای انتخاب پوزیشن معاملاتی مفید باشد. با این حال، باید به یاد داشت که هرگز نباید تنها به تحلیل تکنیکال اکتفا کرد و باید به عوامل دیگری نیز مانند شرایط بازار، اخبار و رویدادهای مهم در بازار توجه داشت.

فراوانی موقعیت‌های معاملاتی در هر روند بازار

تعداد موقعیت‌های معاملاتی در هر روند بازار متفاوت است و بستگی به شرایط بازار، نوع دارایی، زمانبندی معاملات و استراتژی‌های معاملاتی دارد. در زیر به توضیح فراوانی موقعیت‌های معاملاتی در هر روند بازار اشاره می‌کنیم:

1. بازار صعودی: در بازار صعودی، فراوانی موقعیت‌های معاملاتی خریداری بیشتر است زیرا قیمت دارایی‌ها در حال افزایش است. در این روند بازار، تاجران و سرمایه گذاران معمولاً به دنبال خرید دارایی‌هایی هستند که در آینده قیمت آن‌ها افزایش پیدا کند. اما باید به دقت نگاه کرد که با وجود فراوانی موقعیت‌های معاملاتی خریداری، همیشه پوزیشن خریداری شده سودآور نیست و ریسک‌هایی نیز دارد.

2. بازار نزولی: در بازار نزولی، فراوانی موقعیت‌های معاملاتی فروش بیشتر است زیرا قیمت دارایی‌ها در حال کاهش است. در این روند بازار، تاجران و سرمایه گذاران معمولاً به دنبال فروش دارایی‌های خود هستند تا از کاهش قیمت دارایی‌ها سود ببرند. اما همانند روند صعودی، با وجود فراوانی موقعیت‌های معاملاتی فروش، پوزیشن فروشاری شده نیز ریسک‌های خود را دارد.

3. بازار جانبی: در بازار جانبی که همچنین به عنوان بازار نوسانی شناخته می‌شود، فراوانی موقعیت‌های معاملاتی به میزان متوسط و به نسبت بازار صعودی و نزولی کمتر است. در این روند بازار، قیمت دارایی‌ها در حال حرکت در بازه‌ای محدود بین دو سطح پشتیبانی و مقاومت است. تاجران و سرمایه گذاران در این بازار می‌توانند از استراتژی‌های معاملاتی مختلفی استفاده کنند از جمله استراتژی خرید در سطح پشتیبانی و فروش در سطح مقاومت.

در کل، فراوانی موقعیت‌های معاملاتی در هر روند بازار به نوع دارایی، شرایط بازار، زمانبندی معاملات و استراتژی‌های معاملاتی بستگی دارد و نمی‌توان به طور دقیقی تعیین کرد. برای انتخاب بهترین موقعیت معاملاتی، باید با توجه به شرایط بازار و تجربیات خود، تحلیل و تصمیم‌گیری کنید.

پوزیشن معاملاتی و کسب سود آسان

معامله در بازار ارزهای دیجیتال در قالب انواع پوزیشن معاملاتی انجام می‌شود. این نوع ترید اعم از خرید یا فروش و زمان و مقدار آن را تعیین می‌کند. درحالی‌که در بازارهای صعودی معامله‌گران عمدتا موقعیت‌های لانگ یا خرید را باز می‌کنند، در بازارهای نزولی، شاهد وضعیت فروش یا شورت بیشتر هستیم. بااین‌حال هنگام اتخاذ هریک از آنها لازم است که شاخص‌های تکنیکی و فاندامنتال را نیز مدنظر قرار دهیم.

باز و بسته کردن پوزیشن علاوه بر معاملات اسپات در معاملات مشتقات نیز کاربرد دارد. تریدر شورت، انتظار کاهش قیمت‌ها و تریدر لانگ، انتظار افزایش آن‌ها از نقطه‌ی گشایش موقعیت خود را دارد. پیش‌بینی اشتباه درخصوص روندهای احتمالی، اصلی‌ترین ریسک پیش روی هر یک از این‌هاست.